Gedicht: Samen stil

 ‘Samen stil’

de straten zijn leeg
de pleinen verlaten
in veel woonkamers brandt licht
maar niemand hoor je praten

want op vier mei
als het signaal taptoe heeft geklonken
zijn we samen stil
in gedachten verzonken

ik denk aan hen
die met gevaar voor eigen leven
er alles aan wilden doen
anderen een hoopvolle toekomst te geven

ze moesten het bekopen
met de hoogste prijs die er bestaat
de achterblijvers in rouw achterlatend
verdriet dat nooit meer overgaat

dat verdriet mag er zijn
en hun namen blijven we noemen
we vertellen hun verhalen door
hun heldenmoed voor eeuwig roemen

op vier mei in het bijzonder
staan we met z’n allen stil
is het grote verdriet voor even
van ons samen

denken we aan alle
slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog
en de dappere strijders die na hen
kwamen

want het lijkt zo vanzelfsprekend
om in een land vol vrede te leven
maar die vrijheid kennen we alleen
door wat zij ons hebben gegeven

Janet Freriks