Gedicht Jitske | Voeten dragen

vandaag · 08:05

Update: vandaag · 08:05

Een blik op jezelf kan zorgen voor een ontmoeting met iemand die er niet meer is. Jitske reflecteert in dit gedicht op verlies en verbondenheid.

Voeten dragen

Ik draag
jouw voeten
jij mij nooit meer
dat ik alleen nog
je voeten kan zien
door naar de mijne te kijken

hoekige
platte nagels en
een sterke hiel
aardige voeten
een beetje kinderlijk
sterk in kind durven zijn

daar ben je weer
door naar mijn voeten te kijken

Over Jitske

Van de ene op de andere dag lag Jitskes vader Rob met laag bewustzijn op de Intensive Care. Of hij bang was kon hij niet zeggen, wat hij wel en niet meer wilde ook niet. Zijn basale recht op zelfbeschikking was hem afgenomen en dat deed Jitske onnoemelijk veel pijn. In de bundel Tussen hemel, aarde en mij dicht Jitske het eerste jaar van rouw haar vader naar zich toe.

Jitske is moeder, dochter, communicatieprofessional, creatief schrijfster en prozadichteres. Als ze schrijft, doet ze dat om het leven bij de lurven te grijpen en ze gelooft daarmee niet alleen haar eigen leven, maar ook dat van anderen te grijpen en te beroeren.

Disclaimer

Bovenstaand gedicht en afbeelding is met toestemming van Jitske overgenomen. Kopiëren, verspreiden en elk ander gebruik van deze inhoud is niet toegestaan zonder toestemming van de schrijver.

Deel dit artikel: