Gedicht Jitske | Voeten dragen

Van de ene op de andere dag lag Jitskes vader Rob met laag bewustzijn op de Intensive Care. Of hij bang was kon hij niet zeggen, wat hij wel en niet meer wilde ook niet. Zijn basale recht op zelfbeschikking was hem afgenomen en dat deed Jitske onnoemelijk veel pijn. In de bundel Tussen hemel, aarde en mij dicht Jitske het eerste jaar van rouw haar vader naar zich toe.

Jitske is moeder, dochter, communicatieprofessional, creatief schrijfster en prozadichteres. Als ze schrijft, doet ze dat om het leven bij de lurven te grijpen en ze gelooft daarmee niet alleen haar eigen leven, maar ook dat van anderen te grijpen en te beroeren.