Gedicht | Ida Gerhardt – De gestorvene
Dit gedicht beschrijft treffend de wanhoop die je kunt voelen in het missen van een dierbare: als het zou moeten, zou ik op handen en voeten, zeven keer de aarde rondgaan. Om weer met z’n tweeën te staan.
De gestorvene
Zeven maal om de aarde te gaan,
als het zou moeten op handen en voeten;
zeven maal, om die ene te groeten
die daar lachend te wachten zou staan.
Zeven maal om de aarde te gaan.
Zeven maal over de zeeën te gaan,
schraal in de kleren, wat zou het mij deren,
kon uit de dood ik die ene doen keren.
Zeven maal over de zeeën te gaan –
zeven maal om met zijn tweeën te staan.
Ida Gerhardt – 1966
Beroemd gedicht
De gestorvene is een beroemd gedicht van de Nederlandse dichteres Ida Gerardt. Ida was een religieuze vrouw, zoals ook in dit gedicht te lezen is. Er wordt gezegd dat het getal zeven wijst op de schepping: in zes dagen schiep God de aarde en de hemel. Op de zevende dag nam hij rust. Maar degene die rouwt, die zijn geliefde wanhopig mist, kan geen dag rusten. Hij zou zelfs op handen en voeten kruipen om haar of hem terug te vinden en weer met zijn tweeën te staan.
Ida heeft een veelbewogen leven gehad. Al op jonge leeftijd ontdekte ze haar liefde voor taal en dichten. Haar eerste gedichtenbundel Kosmos verscheen op 9 mei 1940 – één dag voor het uitbreken van de tweede wereldoorlog. Veel gedichten van Ida zijn een inspiratie uit deze periode. In 2005 zette kerkmusicus Willem Vogel het gedicht De gestorvene op een melodie. Zangeres Trijntje Oosterhuis heeft samen met gitarist Leonardo Amuedo dit lied ook prachtig uitgevoerd.
Bron: Frank Verhallen | Youtube
