Gedicht | Levenslang
Verdriet en gemis kun je niet zomaar verwerken. Je leert ermee leven: levenslang. Daarover schrijft Esther Terlouw dit treffende gedicht.
Levenslang
Gemis zal altijd blijven,
je neemt het mee in je leven.
De dood van een dierbare is ingrijpend,
dat kun je niet zomaar een plekje geven.
Het is niet zomaar uit te wissen
en achter je laten hoeft ook niet,
uiteindelijk leer je er mee omgaan,
maar er blijft altijd een stukje verdriet.
De lege plek zal er altijd zijn,
die is door niemand te vervangen.
Een verlies volledig verwerken
moet je niet van jezelf verlangen.
Neem de tijd om te rouwen
al duurt het de rest van je leven
er is geen methode of tijdsbestek,
al zijn er boeken vol geschreven.
Rouw en gemis zullen nooit verdwijnen
het is er soms meer, soms minder dat wel,
laat vooral je emoties maar gaan,
ga er niet aan voorbij, niet te snel.
Gemis dat nooit over zal gaan,
het klinkt niet echt als een feest,
maar toch heeft het ook iets moois,
het laat zien hoe belangrijk diegene voor jou is geweest.
Esther over het gedicht ‘Levenslang’
Esther: ‘Nadat mijn moeder was overleden merkte ik dat mensen soms verwachten dat je het na een bepaalde tijd wel ‘verwerkt’ hebt. Mensen vragen soms of je het al ‘een plekje hebt gegeven‘. Ik vind dat altijd moeilijke vragen, mijn mening is dat je zoiets geen plekje kunt geven of volledig kunt verwerken, je leert ermee omgaan en maakt het een onderdeel van je leven dat er ook mag zijn!’
