Fotoblog – het verhaal van Ylena

Ze was zo geliefd

Je zult het niet zeggen als je deze foto ziet, maar het was een donkere en koude dag tijdens de begrafenis van Ylena. Het is al even geleden dat ik deze foto maakte. Ylena stierf in december 2013. Een lief en dapper meisje dat heeft gestreden voor haar leven met een ernstige hartafwijking. Ze was zo geliefd.

De zon scheen op haar kistje

Tijdens de winterse dag van afscheid waren er zonnestralen die dwars door het grijze wolkendek heen priemden. Ook door de ramen van het kerkgebouw schenen ze tot op Ylena’s kistje. Ik heb vele foto’s gemaakt om het licht te vangen, dat zo opvallend aanwezig was vanuit allerlei standpunten. De zon die scheen op de gezichten van de ouders toen ze een voordracht hielden over hun dochter. De zonnestralen die vielen op Ylena in het kistje en de ballon. Ook bij de begraafplaats kwam de zon te voorschijn precies op het moment dat ze de ballon oplieten en toen ieder nog een laatste groet bracht bij haar grafje.

Bijzonder nieuws

Pas toen de ouders de foto’s hadden ontvangen kreeg ik iets bijzonders te horen: de naam Ylena betekent zonneschijn. Zelf hadden de ouders de zonnestralen niet ervaren tijdens het moment van spreken, voordat ze de foto’s zagen. Bovendien hadden ze ook niet verwacht dat ik de zonnestralen zo duidelijk in beeld had kunnen brengen op verschillende momenten.

Schrijven met licht

De uitdaging is altijd om het licht juist te vangen. Fotografie betekent immers ‘schrijven met licht’. Ook wanneer er tegenlicht is, is het van belang dit juist in te zetten. In het geval van deze foto heb ik de zonnestraal weten te accentueren. Door de ballon aan het kistje de volle aandacht te geven door deze op de voorgrond te plaatsen. De scherpte lag op de voorste rij mensen. Ieder vol aandacht of in gedachten. Alleen de blik van moeder Els richt op de plek waar haar dochter in het licht staat. De ballon is niet scherp, maar voldoende herkenbaar.

De aandacht naar Ylena

De gezichten wilde ik herkenbaar in beeld brengen en heb ik voor de huidtonen aan deze kant belicht, waardoor de ballon een tikje overbelicht (fel wit) is geraakt. Naar mijn mening net niet hinderlijk. Het ritme van de mensen in de rij wordt door moeder Els onderbroken en brengt de aandacht terug naar het onderwerp: Ylena.

Zoveel liefde

Dat ik na zoveel jaren een foto van deze uitvaart erbij haal is omdat het aandacht mag. Deze ouders hebben zoveel van Ylena gehouden en doen dit nog altijd. Ze zijn voor mij een voorbeeld voor hoe je om kunt gaan met zware tegenslagen en groot verdriet. Ieder doet dit op zijn eigen manier. Els heeft haar ervaringen naar buiten gebracht, om er niet alleen voor te staan en met anderen te delen. Want wie weet hebben anderen er wat aan. Els heeft geschreven over het leven van Ylena tot aan haar dood. Bekijk eventueel meer foto’s van de uitvaart van Ylena op mijn eigen blog. 

(De tekst loopt door onder de foto.)

Afscheidsfoto’s

Ieder afscheid is uniek en persoonlijk. Dat is precies wat ik met mijn foto’s weet aan te duiden. De sfeer van de dag met zijn persoonlijke en eigen invullingen. Ze zijn zo vol liefde en eren de dierbare van wie afscheid genomen wordt. Kun jij je voorstellen hoe bijzonder afscheidsfoto’s achteraf voor je mogen zijn? Ik ben benieuwd naar je antwoord. Reageer hieronder en laat een gesprek ontstaan hier op Ik mis je.

Lieve groet, Boukje