Gedicht | Esther Terlouw – Te mooi om waar te zijn
5 juni 2021 · 00:07
Update: 5 februari 2025 · 11:02
‘Zo graag had ik je gedragen, mijn lieve kleine wonder. Zo graag had ik je willen voelen, dat is zo bijzonder.’ Op deze manier verwoordt Esther Terlouw in haar gedicht ‘Te mooi om waar te zijn’ haar gevoelens nadat ze een miskraam kreeg.
Miskraam
Hoe dankbaar en blij kan je zijn als je hoort dat je zwanger bent. ‘Een wonder is mij overkomen, mooier dan mijn mooiste dromen’, zo schrijft Esther Terlouw. En hoe groot is het verdriet, als aan de zwangerschap onverwacht een einde komt. Bijvoorbeeld door een miskraam.
Het overkwam Esther Terlouw. In haar bijzondere gedicht geeft ze woorden aan de tegenstrijdige gevoelens die je in zo’n periode kunt hebben. ‘Wat was ik intens gelukkig, ik voelde me zo fijn, maar helaas bleek dit wonder, toch te mooi om waar te zijn.’ Dit gedicht kan wellicht troost bieden aan ouders die ook een kindje hebben verloren.
Te mooi om waar te zijn
Een wonder is mij overkomen
mooier dan mijn mooiste dromen.
Een zwangerschap zomaar spontaan,
wonderen bestaan!
Ik was verward maar dankbaar
en ontzettend blij!
Er groeit weer een prachtig mensje
binnen in mij.
Het wonder van nieuw leven,
een groot geschenk door God gegeven.
‘Wat was ik intens gelukkig, ik voelde me zo fijn, maar helaas bleek dit wonder, toch te mooi om waar te zijn’
Voor mij lag een mooie tijd,
ik voelde jouw aanwezigheid,
hormonen nadrukkelijk aanwezig,
het hield me de hele dag bezig.
Naast hoofdpijn, vermoeidheid en andere symptomen
waren er vooral de mooie dromen.
Jinthe als trotse grote zus,
liefdevol geeft ze jou een kus.
Over namen waren we al aan het praten
en naar geboortekaartjes kijken kon ik ook niet laten.
Wat was ik intens gelukkig, ik voelde me zo fijn,
maar helaas bleek dit wonder, toch te mooi om waar te zijn.
Intens verdrietig was ik toen de arts me zei:
‘deze zwangerschap is snel voorbij,
er zal een bloeding komen’
Nou daar gingen dan mijn dromen!
Boos was ik. Woedend, op God
en mijn hart was kapot.
Waarom eerst die blijdschap en nu intens verdriet?
Waarom moet dit nu zo gaan? Ik begrijp het niet!
Er volgden moeilijke vermoeiende dagen,
zoveel twijfels, zoveel vragen…
En toen was daar het definitieve moment
dat zoveel pijn deed…ongekend..
het wonder dat mijn lichaam verliet,
ik wil dit niet, ik wil dit niet!
Zo graag had ik je gedragen,
mijn lieve kleine wonder
Zo graag had ik je willen voelen,
dat is zo bijzonder.
Zo graag had ik je voor willen stellen
aan je grote zus, die schat.
Zo graag had ik een mooie
ronde dikke buik gehad.
Maar zo mocht het helaas niet zijn,
zo is het niet gegaan.
Er kwam helaas een einde
aan jouw nog prille bestaan.
Toch hield ik al van jou,
dat wil ik je laten weten.
En ondanks dat ik je nog niet kende
zal ik je nooit vergeten.
Jou moeten verliezen doet me heel veel pijn,
ik had echt heel erg graag jouw mama willen zijn.
Esther Terlouw was te zien in een aflevering van Ik mis je, waarin zij vertelt over het gemis van haar moeder.
Meest gelezen
- Wilmas zoon had een progressieve zenuwaandoening: ‘Ik was opgelucht dat hij uit zijn lijden verlost was’
Wilmas zoon had een progressieve zenuwaandoening: ‘Ik was opgelucht dat hij uit zijn lijden verlost was’
- Gerda verloor haar zoon: ‘Ik was altijd bang dat dit zou gebeuren…’
Gerda verloor haar zoon: ‘Ik was altijd bang dat dit zou gebeuren…’
- Johan en Mieke verliezen beide zoons: ‘Hij kwam binnenrennen en zei: “Het is allemaal mijn schuld!”’
'Op zijn sterfdag weten we nog steeds niet goed wat we moeten doen'
Johan en Mieke verliezen beide zoons: ‘Hij kwam binnenrennen en zei: “Het is allemaal mijn schuld!”’
Lees ook
- Hadewych Minis in ‘De Kist’: ‘Ik hoop dat mensen mij herinneren als iemand die lichtjes geeft’
Hadewych Minis in ‘De Kist’: ‘Ik hoop dat mensen mij herinneren als iemand die lichtjes geeft’
- Blog Rebekka: ‘Het zit diep in mijn systeem dat er iemand ontbreekt’
'Het zal nooit wennen dat er altijd een persoon ontbreekt'
Blog Rebekka: ‘Het zit diep in mijn systeem dat er iemand ontbreekt’
- Johan en Mieke verliezen beide zoons: ‘Hij kwam binnenrennen en zei: “Het is allemaal mijn schuld!”’
'Op zijn sterfdag weten we nog steeds niet goed wat we moeten doen'
Johan en Mieke verliezen beide zoons: ‘Hij kwam binnenrennen en zei: “Het is allemaal mijn schuld!”’