Blog Esther | ‘Dennis, ik ben weer gelukkig’

Caravan

Dolgelukkig stap ik de caravan in met een wasmand vol schone kleding in mijn handen. Terwijl Rob wat rommelt in de dissel vul ik de kastjes met keukengerei en kleding. We gaan op vakantie! Met zijn zessen en met de caravan. Gelukkiger kun je mij niet krijgen.

Dennis was niet zo’n kampeerder. Hij zat liever in een luxe hotel met eigen sanitair en elke dag schone handdoeken. Ik ging vroeger altijd met mijn ouders kamperen. De vakantie begon als de caravan achter de auto werd gehaakt. Toen Isa 1 jaar oud was probeerde ik Dennis er toch van te overtuigen dat kamperen echt heel erg leuk is. Hij wilde het wel een keer proberen. In een luxe stacaravan maar wel op de camping. Ik was tevreden. De vakantie bleek een succes. Ook Dennis vond het campingleven geweldig.

Weer kamperen, weer gelukkig

De jaren die volgden bezochten we verschillende mooie plekken en zochten we iedere keer weer een leuke camping uit. Als de kinderen op bed lagen fantaseerden wij over een eigen caravan. Wie weet Es, als we de loterij een keer winnen… Helaas hebben we maar zes jaar samen kunnen kamperen. Twee jaar na het overlijden van Dennis was het dan ook geen verassing dat ik weer ging kamperen. Ik kocht een eigen tent en vertrok naar Frankrijk. Ik moest en zou weer kamperen.

‘Ik zou zo graag Dennis willen bellen om hem dit te vertellen.’

Vorig jaar leerde ik Rob kennen. Nooit geweten dat ik weer echt geluk zou kennen. Onze kinderen hebben een hele bijzondere band en ik voel dat ik echt oud wil worden met deze man. Toen we het over vakantieplannen hadden vertelde Rob over zijn liefde voor kamperen en zijn eigen caravan. Mijn hart maakte een sprongetje. Ik zou zo graag Dennis willen bellen om hem dit te vertellen. Maar, dat is natuurlijk een beetje gek. Om de man waar ik oud mee wilde worden te vertellen over mijn nieuwe liefde. Maar, als het kon had ik het gedaan en ik weet zeker dat ook zijn hart een sprongetje zou maken. Want hij wilde niets liever dan dat ik weer gelukkig zou worden. En Dennis, dat ben ik weer!

Alsof hij een beetje mee is

Vanmorgen zijn we vroeg vertrokken. Rob met zijn kinderen en de caravan en ik met mijn kinderen en de dakkoffer op de auto. In de auto draai ik Dennis zijn lievelingsmuziek. Het voelt een beetje alsof hij met ons mee is deze vakantie. Na een paar uur rijden komen we aan in Luxemburg. We draaien de pootjes van de caravan uit en we zetten de twee tentjes van de kinderen op, een jongens tent en een meiden tent. Terwijl de kinderen de camping verkennen proosten wij met ons biertje en wijntje op het begin van een geweldige vakantie. Onze eerste vakantie. En ik weet zeker dat er nog heel veel zullen volgen. Ik hef mijn glas en geef een knipoog naar de lucht. Proost, Dennis.