De vakantie van Els en haar zoon eindigt in een nachtmerrie: ‘Ze konden niks meer voor hem doen’

Wanneer Els bevalt van haar zoontje Arman, lijkt in eerste instantie alles in orde. De verloskundige tilt hem op om hem na te kijken, maar als ze Arman op zijn buikje draait, ziet ze een opening in zijn rug. “Ik had toen nog geen idee wat dat betekende, maar langzaam werd duidelijk wat de consequenties waren.”

Arman wordt geboren met een open ruggetje, spina bifida, waardoor hij vanaf zijn middel verlamd is. Vanaf het eerste moment verzorgt Els hem met veel liefde: “Toen hij klein was, was dat makkelijk, maar ook toen hij ouder werd moest ik hem katheteriseren, in bad doen, op het toilet zetten et cetera. Door dat vele fysieke contact waren we echt verknoopt met elkaar.”

‘Ik hou van jou, mama’

Arman is een vrolijke, optimistische jongen en hij geniet voluit van de vakanties met zijn moeder. “Er waren dagen dat hij wel vijftig keer ‘ik hou van jou, mama’ tegen mij zei. Ik ben nu zo blij dat hij dat zo vaak heeft gezegd.

We gingen sinds een aantal jaar naar een aangepaste camping. Daar waren alle hulpmiddelen voor zijn beperking en er was animatie voor Arman. Hij vermaakte zich enorm.”

In de zomer van 2020 besluiten moeder en zoon opnieuw naar de camping te gaan. “Op een ochtend viel ons opeens op dat Armans buik ontzettend dik was. Arman was natuurlijk verlamd, dus hij voelde daar zelf niks van, maar we zagen allebei dat dit niet klopte.” Moeder en zoon vertrekken meteen naar het ziekenhuis, waar duidelijk wordt dat er een draai is ontstaan in Armans darmen. “We waren daar om 10 uur ‘s morgens en drie uur later is hij overleden. Het ging zo snel, ze konden gewoon niks meer voor hem doen.”

‘Wij gaan ervoor, mama’

Direct na zijn overlijden zoekt een arts Els op. “Hij kwam bij mij zitten en zei: ‘Je mag jezelf niks kwalijk nemen, niks. Je hebt alles gedaan wat je had kunnen doen.’ Die woorden hebben mij enorm geholpen in mijn rouw.”

Nog vaak denkt Els terug aan haar lieve, vrolijke zoon. "Ik zie hem zo weer voor me op het moment dat ze hem na de geboorte omhoog hielden, zodat ik hem kon zien. Ik had het gevoel dat hij mij aankeek, ook al kunnen baby's nog helemaal niet zien. Maar die blik zei: 'Wij gaan ervoor, mama.' Dat gevoel heb ik vanaf het begin gehad."

Kijk hieronder de volledige aflevering met Els terug, waarin ze aan presentatrice Marleen Stelling vertelt hoe ze tot op de dag van vandaag een connectie met haar overleden zoon voelt. “Ik heb het gevoel dat hij er nog altijd is en mij berichtjes stuurt.”