Dagboek Catharina #18 | ‘Ik heb zielenfantoompijn’
28 oktober 2022 · 06:00
Update: 25 november 2022 · 09:11
Rouw doet pijn, ook Catharina ervaart dat sinds het overlijden van haar broer Kees. Ze wil er iets aan doen, maar deze zielenfantoompijn is hardnekkig.
Mei 2020 - Mijn geest is zo moe dat mijn lichaam pijn doet. Mijn hoofd, mijn rug, mijn spieren, mijn hart… Fysieke pijn. Elke zwakke plek is nu nog zwakker. En het slaapgebrek doet me ook geen goed. De grenzen tussen lichaam en geest vallen weg. Als mens lijd ik aan dit verlies. Het maakt me ziek. Soms neem ik pijnstillers, terwijl ik me afvraag of de pijn wel echt lichamelijk is.
Zenuwpijn
Ik wil iets doen aan de pijn. Maar ik kan er niet bij. Net als een lichaam een arm of been kan missen, en het missende deel juist dan pijnlijk voelt, zo heb ik zielenfantoompijn. Juist nu voel ik meer dan ooit het deel van mijn ziel dat ontbreekt. De zenuwpijn gilt door mijn ziel, maar ik kan er niets aan doen. Want dat wat pijn doet, ontbreekt. Misschien is dat waarom ik schrijven moet, om dat deel aan te raken, en misschien wat te kalmeren.
Happen naar lucht
Aan de oppervlakte lijken de meeste dagen best goed te gaan. Maar op de achtergrond is het een worsteling. Ik rommel wat in huis, zet bloemen in een vaas, ik word wakker in de nacht of luister naar de radio in de auto...en dan ineens, een stomp in mijn maag een felle pijnscheut die me door elkaar schudt en doet happen naar lucht: hij is er niet meer!
De pijn zeurt na, maar ik adem nog. Geschrokken hervat ik dat waar ik mee bezig was. Soms ben ik niet eens gestopt. En ogenschijnlijk gebeurt er niets.
Vertellen
Als ik ‘s avonds op bed lig en het weer gebeurt, besef ik ineens hoe mijn man geen idee heeft van wat zich in mij afspeelt en misschien wel denkt dat het best goed gaat zo. Ik vertel hem over die gedachteflitsen, de vreselijke pijn en ik moet huilen. Een nieuwe aanval van die snijdende pijn. Maar als het huilen langzaam wegebt merk ik dat de fysieke pijnen minder worden.
Dit is waarom het goed voelt om tegen zijn foto te praten | Erik Scherder over rouw in het brein
Dit is waarom het goed voelt om tegen zijn foto te praten | Erik Scherder over rouw in het breinDagboek Catharina #19 | ‘Als je je hart voelt, besef je ook dat het kan stoppen’
Dagboek Catharina #19 | ‘Als je je hart voelt, besef je ook dat het kan stoppen’
Meest gelezen
- Coen stapt uit het leven, Charlotte zoekt haar weg vooruit
Na het verlies van Coen blijft zijn zus Charlotte achter met veel vragen. Ondanks haar verdriet probeert ze de draad weer op te pakken en het leven te omarmen.
Coen stapt uit het leven, Charlotte zoekt haar weg vooruit
- 21 jaar vocht Freek voor een volwaardig leven – tot het niet meer ging
Gevangen in je eigen lichaam
21 jaar vocht Freek voor een volwaardig leven – tot het niet meer ging
- Sanne Koopman verliest haar broertje en haar zoon: ‘Ik ging ervan uit dat ze thuis zouden komen’
Sanne Koopman uit 'Op de spoed'
Sanne Koopman verliest haar broertje en haar zoon: ‘Ik ging ervan uit dat ze thuis zouden komen’
Lees ook
- Rinke en Ron vonden elkaar door Ik mis je: 'Ik was verliefd, maar zat ook volop in de rouw'
Nieuwe liefde na verlies
Rinke en Ron vonden elkaar door Ik mis je: 'Ik was verliefd, maar zat ook volop in de rouw'
- Binnen drie dagen verliest Carla haar ouders: ‘Ik kwam twee keer te laat om afscheid te nemen’
In de uitzending
Binnen drie dagen verliest Carla haar ouders: ‘Ik kwam twee keer te laat om afscheid te nemen’
- De kist en wat hij kan vertellen - van ecokarton tot blues
Hoe nabestaanden de kist van hun dierbaren vormgaven
De kist en wat hij kan vertellen - van ecokarton tot blues
Ontvang bemoedigende artikelen & verhalen in je mailbox
We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.
Lees onze privacyverklaring.