Dagboek Catharina #18 | ‘Ik heb zielenfantoompijn’

28 oktober 2022 · Leestijd 2 min

Afscheid & Rouw · Rouwproces · Ik mis mijn broer/zus

Rouw doet pijn, ook Catharina ervaart dat sinds het overlijden van haar broer Kees. Ze wil er iets aan doen, maar deze zielenfantoompijn is hardnekkig.

Mei 2020 - Mijn geest is zo moe dat mijn lichaam pijn doet. Mijn hoofd, mijn rug, mijn spieren, mijn hart… Fysieke pijn. Elke zwakke plek is nu nog zwakker. En het slaapgebrek doet me ook geen goed. De grenzen tussen lichaam en geest vallen weg. Als mens lijd ik aan dit verlies. Het maakt me ziek. Soms neem ik pijnstillers, terwijl ik me afvraag of de pijn wel echt lichamelijk is.

Zenuwpijn

Ik wil iets doen aan de pijn. Maar ik kan er niet bij. Net als een lichaam een arm of been kan missen, en het missende deel juist dan pijnlijk voelt, zo heb ik zielenfantoompijn. Juist nu voel ik meer dan ooit het deel van mijn ziel dat ontbreekt. De zenuwpijn gilt door mijn ziel, maar ik kan er niets aan doen. Want dat wat pijn doet, ontbreekt. Misschien is dat waarom ik schrijven moet, om dat deel aan te raken, en misschien wat te kalmeren.

Happen naar lucht

Aan de oppervlakte lijken de meeste dagen best goed te gaan. Maar op de achtergrond is het een worsteling. Ik rommel wat in huis, zet bloemen in een vaas, ik word wakker in de nacht of luister naar de radio in de auto...en dan ineens, een stomp in mijn maag een felle pijnscheut die me door elkaar schudt en doet happen naar lucht: hij is er niet meer!

De pijn zeurt na, maar ik adem nog. Geschrokken hervat ik dat waar ik mee bezig was. Soms ben ik niet eens gestopt. En ogenschijnlijk gebeurt er niets.

Vertellen

Als ik ‘s avonds op bed lig en het weer gebeurt, besef ik ineens hoe mijn man geen idee heeft van wat zich in mij afspeelt en misschien wel denkt dat het best goed gaat zo. Ik vertel hem over die gedachteflitsen, de vreselijke pijn en ik moet huilen. Een nieuwe aanval van die snijdende pijn. Maar als het huilen langzaam wegebt merk ik dat de fysieke pijnen minder worden.

Dit is waarom het goed voelt om tegen zijn foto te praten | Erik Scherder over rouw in het brein