Brief aan onze lieve Vincent die voor altijd 22 blijft

Lieve schat, lieve zoon, lieve Vincent,

Juni, de maand waarin je 27 jaar zou zijn geworden. Maar iets of iemand besliste daar een paar jaar terug anders over. Het is reeds de vijfde keer je verjaardag zonder jou hier bij ons. Je blijft voor altijd 22.

Dankbaar voor jou Vincent

Geboren op 30 juni 1992, na drie jaar ‘proberen’. We kregen je via kunstmatige inseminatie. We waren zo dankbaar voor onze mooie, flinke baby. Instant werden we verliefd op je. Je was een leuke baby, een guitige peuter en kleuter, een opgewekte tiener en een crème van een twintiger.

En toen, net toen je in de fleur van je leven was, een mooie job had, goeie toffe vrienden had, toen sloeg het noodlot toe. Nooit meer plannen maken, geen verwachtingen meer, geen toekomst meer voor jou… Voor jou is het aardse leven hier voorbij.

Ik denk maar een keer per dag aan je

Ik denk maar één keer per dag aan je, maar dit duurt dan wel 24 uur lang. Nooit ben je uit mijn gedachten. Mijn leven is veranderd. Elke dag is het dag één. Elke dag opnieuw beginnen, de moed samenrapen en verdergaan, maar nooit wordt het nog als vroeger. Alles is nu ‘met zonder jou’. Een wereld van verschil. Alles was leuk, alles was normaal, alles was zoals het moest zijn.

Tijd speelt geen rol meer, het gevoel van gemis zal er altijd en eeuwig zijn. Alles is als gisteren en voor ons is de toekomst één groot zwart gat. Daar kan en durf ik niet naar kijken.

Koud en kilte in mijn hart

Ook in mijn hart zit een groot gat. Ik wil niet dat dit ooit toegroeit, want dit gat ben jij, Vincent. Soms vult het zich met warmte, als ik denk aan de mooie momenten die we hadden, als ik naar foto’s kijk, als ik verhalen hoor. Maar soms is het er koud en kil en heel eenzaam. Verdriet en liefde zijn voor altijd met elkaar verstrengeld.

Wij hopen voor jou Vincent, waar je ook bent, dat je een hemels bestaan hebt nu. Dat je het beter hebt dan wij hier op deze soms rotte wereld. Dat je gelukkig bent. We wensen je alleen maar het allermooiste toe. Meer dan al onze liefde, een grote plek in ons hart en hoofd, bloemen en kaarsen kunnen we je niet geven.

‘Vincent, Vince, Vinnie, waar is de tijd…?

Je zou net 27 zijn geworden. Ik zou graag willen dat je rond deze periode weer eens rondspookte door de hoofden van al je vrienden en kennissen, zodat ze nog eens aan jou denken en zich afvragen: ‘Vincent, Vince, Vinnie, waar is de tijd…?’

Vincent, ik geef je één miljoen sterren; 999.999 voor alles wat je ons achterliet, voor de tweeëntwintig mooie jaren die je ons gaf. En één fonkelende ster om te schitteren aan de hemel. Het gaat je goed vent. We missen je, maar zien elkaar terug….

Tot ooit,

dikke zoen van je mama, papa en Michelle xxxx

Zou jij ook een brief willen schrijven aan jouw overleden dierbare en deze geplaatst zien op de website van Ik mis je? Lees hier hoe je jouw bijdrage kan insturen.