Blog Sarah | ‘Ik zoek je in alles’

Herinneringen

Ik loop door het bos. De versgevallen donkerrode, bruine herfstbladeren knisperen onder mijn voeten. Ik hoor vogels fluiten. In de verste verte het geluid van een motor. Je ziet een paar zonnestralen door de taken heen schijnen. Ik ruik dennen en natte mos.

‘Iedere steen is een herinnering’

Naast de kronkelende wandelpaden ligt hier en daar een steen. Op de leistenen staan namen. Cor, Josefine, Janine, Hendrik.. Iedere steen is een herinnering. Op sommige plekken, diep in het bos, zie ik een roos liggen, op een andere plek liggen zonnebloemen. Een bos vol herinneringen.

Huilen

Ik loop via het paadje omhoog, kijk naar het aangelegd meertje en naar de steiger. Naar de pony’s die in de wei ernaast grazen en naar de mensen die op het bankje aan de overkant zitten. Ik zie hun gezichten niet, maar ik zie dat ze huilen. Ze houden elkaar vast. Ze missen. Ik richt mijn blik naar rechts. Kijk naar een met mos bedekte ruimte op de grond waar een paar hartjes van steen liggen, een paar witte klokjes wiegen in de wind en een bosje verwelkte paarse bloemen ligt. In de leien steen staat haar naam gegraveerd. Han.

‘Ik mis je, mam’

Ik ga zitten op een boomstronk die kruk geworden is en haal wat bladeren van het mos. Ik voel een traan over mijn wang lopen. ‘Ik mis je, mam’, zeg ik hardop. Ik kijk om me heen en wacht op een reactie, maar buiten het suizen van de wind hoor ik niets. De bladeren die nog aan de bomen zitten, waaien in de wind. ‘Het is alweer herfst mam…’ Een boomtop wiegt alsof die wil zeggen ‘ja, dat klopt’.

Zoekend

‘Sorry, dat ik zo lang niet hier was, mam.’ Geen respons. ‘Ik draag je altijd bij me. Ook als ik hier niet ben.’ Ik voel hoe de wind de tranen op mijn wangen streelt. Bijna liefkozend. Zacht. Ik leg mijn hand op mijn wang en fluister: ‘ik weet dat je me niet verdrietig wilt zien mam… Maar soms zoek ik je tegen beter weten in en blijf ik me afvragen of ik je nu gevonden heb.’

Een donkerrood blad waait voor me op de grond. Het ligt er stil, zegt niks en tevens alles. Ik pak het vast bij de steel, houd het tegen me aan en loop via het pad omgeven met namen weer naar beneden.