Blog Petra | 'Al die mooie mijlpalen zal Laura nooit meemaken'

11 mei 2022 · 00:31

Update: 12 mei 2023 · 13:02

Een vriendin van Petra's overleden dochter Laura gaat trouwen. Een prachtige gebeurtenis, maar ook eentje die Laura nooit zal meemaken. Die gedachte maakt Petra verdrietig en ze weet niet of ze het aankan bij de bruiloft te zijn, in dezelfde kerk waar Laura's kist stond. Dan beseft Petra zich iets.

Hoe zou Laura’s leven eruitzien als ze er nog zou zijn? Ik zie dat haar leeftijdsgenoten verder gaan met hun leven. Ze hebben een baan, een relatie, gaan trouwen en hebben soms al kinderen. Het is prachtig om te zien hoe deze jonge mensen hun leven vormgeven. Maar zo prachtig als het is, zoveel pijn doet het me ook. Want al die mooie mijlpalen zal Laura niet meemaken.

Feest

Over een paar weken is het feest in onze familie: mijn neef Jasper gaat trouwen met Joelle, een klasgenootje van Laura. Joëlle en Laura speelden jaren geleden samen en logeerden bij elkaar. En nu gaat zij dus trouwen met mijn neef, de zoon van mijn zus.

Ik denk me in hoe het zal zijn om die dag mee te maken. En ik besef dat op dezelfde plek waar het Ja-woord in de kerk wordt uitgesproken, ook Laura’s kist heeft gestaan. Die gedachte maakt me echt heel verdrietig. En ik vraag me af: Hoe moet ik dit nu gaan doen?

Dilemma

Een heel aantal maanden pieker ik er over. Deze dag overslaan, wil ik niet. Ik wil er bij zijn en het meemaken als mijn neef trouwt. Maar wat zal het moeilijk zijn om in de kerk te zitten en tegelijk te bedenken dat Laura dit moois nooit ten deel zal vallen. Kan ik dat aan? Ik blijf lange tijd worstelen met dit dilemma en ik kom er niet uit. Ik praat met mijn nicht, mijn zus en mijn vriendinnen, maar het idee blijft knagen. Al die tijd zeg ik dat ik het bruidspaar niet lastig wil vallen met mijn verdriet. Ik wil dat ze gewoon een mooie dag hebben.

Besef

Tot twee weken geleden, als ik me realiseer dat het sterven van Laura ook voor Jasper en Joëlle een verdrietige gebeurtenis was. Zij zullen haar ook missen op hun feest en, net als zoveel anderen, beseffen dat Laura dit zelf niet mee zal maken. Daarbij bedenk ik dat Laura in deze zelfde kerk belijdenis deed van haar geloof, tegelijk met Joëlle. En dat Lennard hier gedoopt werd. Verdrietige én mooie gebeurtenissen die we samen meemaakten, komen bij elkaar in deze kerk. Het is goed om dit nu ook met elkaar te gaan beleven.

Grote opluchting

Ik besluit het stel uit te nodigen en mijn gepieker te bespreken. We hebben een mooie middag waarop we praten over de bruiloft en de feestelijke dingen die erbij horen. Maar ook over het verdriet en het missen dat er is. Het is een grote opluchting voor me om dit met hen te delen. Het geeft verbinding en begrip.

Delen en benoemen

Over een paar weken is het feest in onze familie. Mijn neef Jasper gaat trouwen met Joelle, die bij Laura in de klas zat. Laura kan er niet bij zijn. En dat is heel verdrietig. Maar het delen van dat verdriet en het benoemen ervan, helpt me om het feest mee te vieren.