Blog Patricia | 'Ik kijk Mikki's eenhoorn aan en voel me schuldig'

Twee grote glitterogen kijken me vriendelijk aan. De vriendelijke ogen en het gekleurde hoorntje komen me vertrouwd voor. Nieuwsgierig loop ik naar de lantaarnpaal waar de poster met haar foto hangt.

Vermist

Een eenhoorn is vermist. Ik lees in de tekst onderaan de foto dat ze onderweg naar school is verloren. In grote letters staat een 06-nummer vermeld. Het is onmiskenbaar dat deze knuffel ernstig gemist wordt.

Het is mij inmiddels duidelijk waarom deze eenhoorn mij zo bekend voorkomt. Op mijn slaapkamerkast staat ongeveer dezelfde. Ze heeft een iets andere kleur, maar verder lijkt de eenhoorn van Mikki als twee druppels water op de verloren knuffel.

Zal ik..?

De poster raakt me. Deze knuffel wordt ergens door iemand vreselijk gemist. De knuffel heb ik niet gevonden, maar ik heb er eentje die er wel heel erg op lijkt. Zal ik..? Ik twijfel. Het is nog steeds Mikki’s knuffel. Ik neem een foto van de poster en loop door.

Als ik thuis ben loop ik meteen door naar mijn slaapkamer. Ja, daar staat ze. Tussen de andere knuffels van Mikki. Ik kijk de eenhoorn aan en voel me schuldig. Alsof ik haar verraad door haar weg te doen.

De eenhoorn is hier gekomen na de laatste bestraling van Mik. Ze hoorde bij de favoriete knuffels en lag regelmatig naast haar in haar bed. Haar knuffels hadden geen oordeel over hoe ze eruitzag en confronteerden haar niet met wat ze niet meer kon. Bij hen was ze altijd veilig.

'Krijg ik geen spijt?'

Drie maanden nadat Mikki de eenhoorn kreeg, overleed ze. Na haar dood nam ik regelmatig een knuffel in mijn armen en wiegde ermee als een kind. Alles om Mikki maar dicht bij me te houden. En nu bijna vijf jaar later overweeg ik iets waardevols van haar weg te geven. Kan ik dat maken? Krijg ik geen spijt?

Werkeloos

Ik pak de eenhoorn van de kast en schuif wat met de andere knuffels, zodat er geen lege plek ontstaat. Mik zou nu elf jaar zijn. Een tiener. Waarschijnlijk was de eenhoorn sowieso al enkele jaren werkeloos geweest. Ik maak een foto van de eenhoorn en stuur die naar het nummer op de poster. Ik heb de knuffel niet gevonden, maar misschien dat deze het gemis wat minder maakt?

Nieuwe taak

De moeder van het meisje reageert vrijwel direct. Ze is blij met mijn bericht. De eigen knuffel is niet meer gevonden en ze komt deze nieuwe heel graag bij mij ophalen morgen. De volgende ochtend doe ik de eenhoorn in een mooie tas en zeg tegen haar dat ze een nieuwe taak krijgt. Er is een ander meisje dat op haar wacht.

Als de vrouw de eenhoorn komt halen, vraagt ze of ik zeker weet dat ik de mooie knuffel weg wil doen. Ik stel haar gerust dat er in mijn huis niemand is die nog met haar speelt. De eenhoorn is wel weer toe aan een nieuw vriendinnetje.

Dag eenhoorn

‘s Avonds stuurt haar moeder mij nog een foto. Er staat een meisje op van ongeveer vier jaar. Met een lepeltje voert ze liefdevol de eenhoorn die recht tegenover haar zit. Op de foto zie ik terug wat ik zelf verloren ben. Ik slik mijn tranen weg en voel hoeveel ik Mikki nog altijd mis.

Maar ik heb geen spijt. Ik ben dankbaar dat de mooie roze eenhoorn van Mikki opnieuw betekenis heeft gekregen. Dus dag eenhoorn, ik vergeet je niet. Het ga je goed.