Blog Nienke | ‘Het is een wedstrijd waar ik ongevraagd aan mee doe’

17 november 2023 · 00:51

Update: 17 november 2023 · 00:51

Nienke merkt vaak dat mensen onhandige dingen zeggen, als ze vertelt over het verlies van haar man. “Iemand zei me dat het natuurlijk niet leuk is, je man verliezen…. Maar een kind verliezen, dat is pas erg.”

Als ik vertel dat de levensverwachting van Peter 6 weken was na diagnose alvleesklierkanker, maar hij uiteindelijk 1,5 jaar later overleed, geeft dat ruimte voor reacties als: “Nou wees blij! De vrouw van die en die had een hartstilstand en was ineens weg.” Uhh…nou ik was niet blij. Ja, wel dankbaar voor de tijd die we heel bewust gedeeld hebben, omdat we wisten dat het niet lang meer zou zijn. Maar blij? Nee sorry.

Onhandige opmerkingen

Er is naar mijn idee geen makkelijke manier om een dierbare te verliezen. Natuurlijk zijn er omstandigheden die een verlies nog triester maken… maar makkelijk is het nooit. En wanneer mijn verlies op een weegschaal gelegd wordt door een onhandige opmerking, heb ik toch het idee dat ik mijzelf moet verdedigen.

Vaak zijn deze opmerkingen gelukkig niet lomp bedoeld, maar komen ze op z’n zacht gezegd niet zo lekker over.

Verlies vergelijken

Het vergelijken van soorten verlies voelt alsof mijn verdriet niet zo groot mag zijn. In gesprek met een onbekende, waarin toevallig naar voren kwam dat ik weduwe ben, kreeg ik de opmerking dat het natuurlijk niet leuk is, je man verliezen…. Maar een kind verliezen, dat is pas erg. En begrijp me niet verkeerd; het verliezen van een kind ís verschrikkelijk. Maar afwegen van de mate van verlies voelt oneerlijk.

'Het afwegen van de mate van verlies voelt oneerlijk'

Het voelt als een wedstrijd waar ik ongevraagd en ongewild aan mee doe, met alleen maar verliezers.

Geen open eindjes

Het feit of iemand oud of al lang ziek was, zegt niets over het verdriet dat je kan en mag hebben, of over hoe het rouwproces verloopt. Als er al zoiets bestaat als “verzachtende omstandigheden” wil ik dit vaak niet horen. Alsof ik mijn mate van verdriet af moet wegen aan die verzachtende omstandigheden.

Doordat we wisten dat Peter ziek was en dood zou gaan, hadden we inderdaad wel de mogelijkheid om alles te bespreken. Alles was gezegd en gedaan… geen open eindjes meer.

Houden van heeft geen houdbaarheidsdatum

Maar als mensen me vervolgens een verhaal vertellen waarin ik “blij” moet zijn dat we nog tegen elkaar hebben kunnen zeggen “ik hou van je”, geef ik altijd mee wat Peter zelf tegen mensen zei: “Je hebt geen zichtbare sticker met houdbaarheidsdatum op je voorhoofd nodig om mensen te vertellen dat ze bijzonder zijn, en hoeveel je van ze houdt.”

'Als je je geliefde, broer, zus moeder, vader of vrienden ziet, vertel ze hoeveel je van ze houdt'

En dat wil ik dan ook aan anderen doorgeven. Als je je geliefde, broer, zus moeder, vader of vrienden ziet, vertel ze hoeveel je van ze houdt. Want er komt een dag, dat je het niet meer zeggen kan... En het verdriet bij het verlies is dan niet minder omdat je dit gehoord hebt. Maar het is wel heel fijn om te weten.