Caty (57): ‘We keken elkaar liefdevol in de ogen en het volgende moment staarde ik in zijn lege blik’

31 augustus 2023 · Leestijd 5 min

· · · ·

Caty en John staan samen op de dansvloer als haar man ineens in elkaar zakt. Ze beveelt hem: “Je gaat vandaag geen weduwe van me maken!”

“Ik ben net jarig geweest en moest toen meteen denken aan hoe belachelijk veel Indisch eten er altijd op onze verjaardagen was. John schepte dan op en keek verheugd toe hoe iedereen at. Dit karakteriseert hem zo.”

Stijldansen

“Aan het begin van onze relatie volgden we samen een cursus stijldansen. Dat vonden we allebei fantastisch,” vertelt Caty. “Vanwege corona had John ineens niets meer te doen en hing hij maar wat op de bank. Dus stelde ik voor om weer te gaan dansen.”

Ik trakteer!

Vol enthousiasme betreedt het stel dus opnieuw samen de dansvloer. John voelt zich een beetje duizelig, maar hij heeft de slag weer snel te pakken. “In de pauze racete hij naar de bar en riep: ik trakteer! Hij stond al met zijn portemonnee te wapperen,” vertelt Caty glimlachend.

“Onder het dansen zei hij dat zijn conditie niet meer zo goed was,” vervolgt ze. “Dat vond ik opvallend, want hij gaf dit soort dingen nooit aan. Ik heb zijn lichaamstaal echt moeten leren lezen in onze jaren samen.” Toch verontrust het Caty niet: “Het was coronatijd, dus hij was lichamelijk ook gewoon weinig actief geweest.”

Laatste woorden

Dan zegt John ineens: “Dat draaien, daar word ik duizelig van.” Caty antwoordt haar man: “Ik vind dat juist zo heerlijk, die draaiingen!” Ze hebben beiden geen idee dat dit hun laatste woorden aan elkaar zijn.

'Het ene moment keken we elkaar nog liefdevol in de ogen en het volgende moment staarde ik in zijn lege blik'

Want ineens klapt John achterover en valt op de grond. “Het ene moment keken we elkaar nog liefdevol in de ogen en het volgende moment staarde ik in zijn lege blik,” verzucht ze.

Intense liefde

“Het was zo vreselijk, maar ik was wel compleet helder. Ik riep meteen: het is zijn hart, bel 112!” Caty begint John te beademen, iemand anders doet borstcompressies.

“Wat ik op dat moment voelde, was gewoon intense liefde,” vertelt ze. Daarom is het voor haar niet alleen een afschuwelijk moment, maar ook een dierbare herinnering. “Iemand zei later tegen mij dat ik een klein stukje met hem mee ben gegaan naar het licht. Zo voelt het ook.”

Weduwe

John wordt naar het ziekenhuis gebracht en onderzocht. “Het ging om míjn man, ik moest bij hem blijven. Dat zei ik ook tegen de artsen: ik ben niet lastig, maar ik ga niet weg.” Haar dansschoenen heeft ze nog steeds aan haar voeten.

Caty spreekt hem toe: “Je gaat vandaag geen weduwe van me maken!” John lijkt te luisteren. Deze dag overleeft hij.

Erwtensoep

Maar zijn kransslagader blijkt verstopt, en door de reanimatie zijn z’n ribben gekneusd. Uiteindelijk lopen zijn longen daardoor vol met vocht en bloed. “Dat was in combinatie met zijn zieke hart gewoon te veel.”

'We zouden ’s avonds gewoon erwtensoep eten, maar ineens kwam ik alleen thuis'

“We zouden ’s avonds gewoon erwtensoep eten, maar een dag later kwam ik ineens alleen thuis,” verzucht Caty. “Het was zo onverwachts dat ik lang heb gedacht: vandaag is hij er wel. Vandaag helpt hij me weer om de boodschappen uit te pakken.”

Complete hel

Praten over uitvaartwensen heeft hij nooit gedaan. “John was van het leven, niet van de dood. Hij zat altijd vol met plannen,” legt Caty uit. “Maar hij heeft me ooit één dingetje gezegd. Mocht het ooit gebeuren, dan moest ik zo snel mogelijk weer gelukkig worden.”

Het is voor haar een troostende gedachte. “Maar wat is het lastig om het ook te voelen,” zegt ze zacht. “Ik wist nog niet hoe ik een uur doorkwam. Het was echt een complete hel.” Ze slikt: “En het breekt me nog steeds.”

“Het slechtste moment om alleen te zijn, is wanneer je partner overlijdt. Hoe erg iets ook was, John kon me altijd aan het lachen maken.”

Zorgzaam

Geheel verdwenen is John voor Caty niet. “Zijn lichaam is afgestorven, maar hij is niet weg.” Ze voelt zijn energie nog altijd subtiel, alsof hij haar gezicht streelt. “Maar goed, uiteindelijk wil je je man toch gewoon fysiek naast je op de bank hebben.”

“Hij had het gewoon zo verschrikkelijk voor mij gevonden,” zegt ze met gebroken stem. “Hij was altijd veel zorgzamer voor mij dan voor zichzelf.”

Marathon

“Mijn broer vergeleek rouw met een marathon. Je moet niet naar het eindpunt kijken, dan haal je het niet. Maar gewoon iedere dag opnieuw een klein stapje zetten.” Dat geeft Caty hoop. “Ik wil namelijk niet horen dat dit gevoel voor altijd blijft. Natuurlijk is dat zo, maar het wordt wel anders. Je gaat het beter verdragen.”

'Ik wil niet horen dat dit gevoel voor altijd blijft'

“Ik ben van nature een tevreden en opgewekt mens. Maar ik voel me nog te gewond om dat weer te ervaren.” Toch hoop ik dat dat ooit weer terugkomt. “Er zijn steeds meer dingen waarvan ik geniet,” beseft Caty. “Ik kan weer oprechte blijdschap voelen.”