Blog Moniek | ‘Mag ik lachen als mijn broertje net is overleden?’

Verschroeide pony

Wouter kreeg het in zijn korte, 8-jarige leven voor elkaar om heel wat memorabele streken uit te halen. Zo staat hij op zijn laatste schoolfoto met een vreemde hap uit zijn haar. Een dag voor de schoolfoto stookte hij, tegen het verbod van mijn ouders in, een vuurtje met zijn vriendje, waarbij een stuk van zijn pony verschroeide. Omdat hij vermoedde dat hij op zijn kop kreeg als mijn ouders dat zagen, bedacht hij een ingenieuze oplossing: hij knipte gewoon het verschroeide stuk uit zijn haar! Dat hadden mijn ouders het vast niet door.

Wouters leven stond bol van dit soort verhalen. En terwijl de één na de ander met een grappige herinnering over Wouter kwam, schaterlachten wij in de keuken.

Achtbaan aan emoties

In een periode van rouw zijn je gevoelens vaak een enorme achtbaan. Het is niet altijd makkelijk om te begrijpen wat je nou precies voelt. En soms ben je ook het ene moment intens verdrietig, terwijl je een paar minuten later dankbaar bent of boos.

Vaak houden we daarin ook nog rekening met wat de mensen wel niet van ons denken. Mag je wel lachen? Mag je wel boos zijn? Mag je wel opgelucht zijn dat iemand eindelijk is overleden en niet langer lijdt?

En als je lacht, zo vlak na een overlijden, wat zegt dat dan over hoeveel je van iemand hield? Vind je het dan wel erg genoeg dat je nu iemand moet missen?

Grote brei

Iedere emotie die je ervaart na een verlies, mag er gewoon zijn. Het zegt niets over hoeveel je van iemand houdt. Zolang een emotie jezelf of anderen niet schaadt, mag je er gewoon ruimte aan geven. Het is niet altijd makkelijk om te achterhalen wat je nu precies voelt, omdat het in je hoofd één grote brij is.

Soms helpt het dan om van je af te schrijven of eens te gaan praten met iemand die goed kan luisteren. Als je niet zo’n prater bent, kun je je emoties een plek geven door te sporten of creatief bezig te zijn.

Het is belangrijk om je emoties te uiten. Want emoties die niet geuit worden, hebben de neiging om op andere, vervelende manieren een uitweg te zoeken. Bijvoorbeeld in de vorm van allerlei fysieke kwalen, een depressie of een burn-out.

Ontlading

Achteraf hoorden we dat de visite van mijn ouders het buitengewoon ongepast vond dat wij als kinderen in de keuken lachten, terwijl er zoiets ergs gebeurd was. Maar mijn ouders begrepen al te goed dat we die ontlading nodig hadden. Dat wij als tieners lucht en ruimte nodig hadden tijdens iets wat veel te zwaar was om te dragen. Zij waren alleen maar heel dankbaar dat ze ons hoorden lachen.

• Blog Moniek | Rampscenario’s: ‘Er is één moment waarop het ergste wél gebeurd is’

  Blog Moniek | Rampscenario’s: ‘Er is één moment waarop het ergste wél gebeurd is’

• 'We hebben Marit niet verteld dat ze zou overlijden'

  'We hebben Marit niet verteld dat ze zou overlijden'