Blog Martijn – Onhandige opmerkingen, goedbedoelde adviezen en toch nog een droom
Martijn verloor zijn vrouw Marleen. Samen met hun zoontje (5) probeert Martijn te bouwen aan een nieuwe toekomst, maar dat is niet altijd gemakkelijk. Zeker niet als mensen opmerkingen maken die niet-helpend zijn…
Alleenstaande vader
‘Tsja, maar een vader kan nu eenmaal niet zo veel liefde aan een kind geven als een moeder.’ Ik was nog geen twee maanden weduwnaar en enig ouder toen iemand dit tegen me zei. In de eerste periode daarna hoorde ik nog opmerkingen als ‘een man kan een kind minder basisveiligheid bieden dan een vrouw’ en ‘ga maar gauw op zoek naar een nieuwe moeder voor Andreas, want een man kan niet werken, opvoeden en een huishouden runnen. Alleen vrouwen kunnen dat.’
Omgaan met onhandige opmerkingen
Nadat mijn moeder was overleden merkte ik dat mensen vaak goede dingen willen zeggen, maar dat het er soms wat onhandig uitkomt. Toen Marleen overleed besloot ik daarom mezelf voor te houden dat mensen het goed bedoelen. Dat viel af en toe niet mee – bijvoorbeeld bij de voorbeelden hierboven – maar toch…ik heb ontdekt dat het in ieder geval ten dele een keuze is hoe je omgaat met onhandige opmerkingen. Als je er voor kiest om van het goede uit te gaan, scheelt dat een hoop onrust waar je helemaal geen energie voor hebt.
‘Ga op wereldreis-adviezen’
Er waren ook andere adviezen. ‘Je weet hoe kwetsbaar het leven is. Ga op wereldreis, jaag je muzikale droom na, neem vliegles, haal je racelicentie, stort je op daten. Je weet immers maar nooit hoe lang je er nog van kunt genieten!’ Deze opmerkingen waren niet zo zeer onhandig, maar ik kon er niets mee. Gevoelsmatig sloegen deze mensen de plank namelijk helemaal mis. Het duurde even voordat ik besefte waarom.
Tv-opnames Ik mis je
Het begon met de tv-opnames voor ‘Ik mis je’. Presentator Arjan vroeg welke hoop of dromen ik voor de toekomst had. Het overviel me nogal. Niemand heeft me de afgelopen jaren die vraag zo direct gesteld, en zeker niet voor een draaiende camera. Ik worstelde er iets uit in de trant van ‘eigenlijk heb ik geen grote dromen of grote hoop voor de toekomst, en dat is ook wel goed’. Arjan keek verrast en het heeft de uitzending niet gehaald. Ik kan het de redactie niet kwalijk nemen.
De sociaal gewenste boodschap
De sociaal gewenste boodschap is natuurlijk ‘Ik laat me niet kisten en ga al mijn dromen waarmaken!’ en mijn woorden stonden daar haaks op. Toch zou ik nu weer hetzelfde antwoorden. Dromen, hoop…het is niet zo belangrijk meer, net als geld, spullen, een wereldreis, vliegles, autoracen… Goed zijn voor de mensen om me heen, van hen genieten, delen van wat ik heb, geven wat ik kan en leren te ontvangen. Dat zijn de dingen die belangrijk zijn en waar ik mijn aandacht en energie op wil richten. Hier en nu.
Toch nog een droom
Toen ik later aan het gesprek met Arjan terug dacht kwam ik er achter dat ik nog wel een droom heb, maar dat die niet zo groots of meeslepend klinkt. Ik hoop dat ik mijn zoon volwassen mag zien worden. Daar zou ik heel dankbaar voor zijn, ook al klinkt het misschien als iets heel vanzelfsprekends. Ik weet inmiddels heel goed dat het dat niet is.
Troost
Als ik eerlijk ben is er nog iets waar ik diep van binnen op hoop. Ik heb het nog nooit aan iemand verteld. Ik hoop dat de hemel bestaat en dat ik Marleen daar ooit weer mag ontmoeten. Dat we elkaar herkennen en beseffen dat de tijd die we elkaar hebben moeten missen slechts een druppel in de zee van de eeuwigheid is. Wat zal dat een troost zijn en wat zal er dan een last van mijn schouders vallen…
Ik wens jullie allemaal een heel liefdevol en zo goed mogelijk 2018 toe.
Geschreven door
Martijn Verwoerd
