Blog Martijn | ‘We doen net of ze nog leeft’
14 september 2020 · 00:02
Update: 5 februari 2025 · 11:14
Martijns zoon wil vadertje en moedertje met hem spelen. Maar Martijn wil helemaal niet doen alsof. ‘Ik wil namelijk helemaal niet nadenken over hoe het leven nu zou zijn als Marleen er nog was.’
Mijn zoon heeft een nieuwe favoriete bezigheid. ‘Papa, we gaan een toneelstukje doen. Ik speel mezelf en jij speelt jezelf en mama. Dan doen we net of ze nog leeft.’ Het zijn van die momenten waarin ik diepe innerlijke verdeeldheid ervaar. Mijn vaderhart wil meegaan in zijn spel, maar mijn zelfbeschermingsmechanisme is het daar hartgrondig mee oneens. Uiteindelijk zegt mijn mond meestal ‘ja’, maar ik merk dat het bakken energie kost om deze rollenspellen met mijn zoon te spelen.
Zinloos
Eerlijk gezegd wil ik namelijk helemaal niet nadenken over hoe het leven nu zou zijn als Marleen er nog was. Ik heb dat al genoeg gedaan, en het is dodelijk vermoeiend. Zinloos ook, want de feiten veranderen niet. Ze is dood en wij moeten verder zonder haar. Maar het is moeilijk om mee te doen in het rollenspel en me ondertussen af te sluiten voor gedachten over ‘hoe zou het zijn’. En vandaag doet mijn zoon er een schepje bovenop.
‘We doen net of mama nog leeft’
Nog een kindje
‘Kom papa, dan spelen we dat ik een broertje of zusje krijg’, gaat hij verder. Ik moet een kussen onder mijn shirt stoppen en dat doe ik dan maar, zij het met tegenzin. Ik weet dat de confronterende vragen nu gaan komen. ‘Wilden mama en jij nog een kindje toen ik een baby was?’. Daar is de eerste vraag al. ‘Nou, niet toen je een baby was, maar wel toen je wat ouder was.’ Er valt een korte stilte, hij denkt na over zijn volgende vraag. ‘Maar ging mama toen dood?’ Hij kijkt er sip bij. ‘Ja jongen, helaas wel.’ Hij laat het even bezinken. ‘Kom, het is tijd voor zwemles. We moeten gaan’, zeg ik na een minuutje stilte.
‘Ik mis mijn mama’
Tijdens de zwemles is mijn kereltje weer lekker vrolijk, hij is in zijn element. Hij dolt met de andere kinderen en de leraar. Maar als we na de les het kleedhokje binnenstappen, staan de tranen opeens in zijn ogen. ‘Ik mis mijn mama.’ Ik geef hem maar een dikke en welgemeende knuffel. Die knuffel troost niet alleen hem, maar ook mijzelf een beetje.
Een moeder
Ondertussen vraag ik me af welke herinneringen hij nog van Marleen heeft, of hij echt háár mist of dat hij ‘een moeder’ mist. Het is in ieder geval duidelijk dat hij zich soms een buitenstaander voelt. Natuurlijk zijn er kinderen in zijn klas waarvan de ouders bijvoorbeeld gescheiden zijn, maar ze zijn er in ieder geval allebei nog. Hij maakt regelmatig mee dat kinderen niet geloven dat zijn moeder dood is. Ik zie dat het soms op hem drukt, en ik zou die last zo graag van hem afnemen. Maar dat kan ik niet.
Grappig
Voor het slapengaan besluit ik wat grappige dingen over Marleen en mij te vertellen, om zo de dag toch met een glimlach af te sluiten. Ik vertel over de eerste keer dat Marleen voor mij kookte en precies alle ingrediënten die ik niet lust in één gerecht verwerkte. De grappen waar ik met open ogen intuinde en haar scherpe observatievermogen. En bovenal vertel ik over haar diepe liefde voor hem, hoe kort ze ook maar van hem mocht genieten.
‘Denk je dat mama ons mist?’
‘Denk je dat mama ons mist in de hemel?’, vraagt hij opeens. ‘Dat denk ik wel, vriend.’ Want inmiddels geloof ik dat er in een hemel zonder lijden en pijn toch plaats is voor gemis. Misschien niet gemis zoals wij dat kennen, maar een stil verlangen naar die dag…
Meest gelezen
- Coen stapt uit het leven, Charlotte zoekt haar weg vooruit
Na het verlies van Coen blijft zijn zus Charlotte achter met veel vragen. Ondanks haar verdriet probeert ze de draad weer op te pakken en het leven te omarmen.
Coen stapt uit het leven, Charlotte zoekt haar weg vooruit
- 21 jaar vocht Freek voor een volwaardig leven – tot het niet meer ging
Gevangen in je eigen lichaam
21 jaar vocht Freek voor een volwaardig leven – tot het niet meer ging
- Sanne Koopman verliest haar broertje en haar zoon: ‘Ik ging ervan uit dat ze thuis zouden komen’
Sanne Koopman uit 'Op de spoed'
Sanne Koopman verliest haar broertje en haar zoon: ‘Ik ging ervan uit dat ze thuis zouden komen’
Lees ook
- Binnen drie dagen verliest Carla haar ouders: ‘Ik kwam twee keer te laat om afscheid te nemen’
In de uitzending
Binnen drie dagen verliest Carla haar ouders: ‘Ik kwam twee keer te laat om afscheid te nemen’
- De kist en wat hij kan vertellen - van ecokarton tot blues
Hoe nabestaanden de kist van hun dierbaren vormgaven
De kist en wat hij kan vertellen - van ecokarton tot blues
- Blog Bianca | 'Wat ik het meest mis, is niet wat mensen denken'
Blog Bianca | 'Wat ik het meest mis, is niet wat mensen denken'
Ontvang bemoedigende artikelen & verhalen in je mailbox
We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.
Lees onze privacyverklaring.