Blog Jurgen | 'Het is tijd om mijn emotionele rugzak te ordenen'

18 juli 2022 · Leestijd 3 min

· ·

Toen Jurgen hoorde dat zijn dochter Luna ernstig ziek was, kreeg hij direct een enorme hoeveelheid emotionele bagage. Luna werd zieker en overleed, en Jurgens 'rugzak' werd loodzwaar. Nu is het tijd om deze bagage te ordenen.

Luna overleed op 24 december 2017, 1655 dagen geleden. Mijn emotionele rugzak raakte aardig vol. Eigenlijk gebeurde dit al 1895 dagen geleden. Op dag 1, toen onze nachtmerrie begon in het ziekenhuis.

Zonder toestemming

Ik verloor de controle over mijn tot dan toe zorgeloze leven. Want onze dochter Luna was ziek, heel ziek. We waren aangewezen op hele slimme, lieve mensen, die niet wisten hoe ze Luna konden helpen.

Onrust en verkramping schoten in mijn lichaam, die ik tot de dag van vandaag voel. Deze gevoelens veranderde mij in de persoon die ik nu ben.

Die rugzak werd me zonder toestemming omgedaan. Machteloosheid, geen enkele regie, teleurstelling, woede. Zonder erover na te denken, ging alle bagage erin.

Geduld

Die machteloosheid is een groot deel van deze bagage. Als vader kon ik maar een ding doen: er zijn voor Luna en mijn gezin. Ik wilde van alles, maar ik kon alleen maar geduld hebben.

Geduld, terwijl ik elke dag slechter nieuws kreeg over de toestand van Luna. Bijzonder dat je dit als mens aankan: elke dag nog slechter nieuws. We noemden de toestand van Luna daarom vaak 'stabiel slecht'.

Bak met woede

Toen kwam er ook nog eens een bak met woede in de rugzak terecht. In het ziekenhuis kregen we de boodschap: “Luna gaat dood”.

Dit was de overtreffende trap. Woede, teleurstelling in het leven, verdriet, onbegrip en nog meer kreten verdwenen in deze spreekwoordelijke rugzak.

Loodzwaar

Tot na het overlijden en de crematie van Luna, kwam er steeds wat bagage bij. Het klinkt bijzonder, maar de rugzak was toen nog te dragen. Tot een aantal weken daarna. Op een ochtend was hij loodzwaar. Ik kon nauwelijks nog opstaan en functioneren.

Ik ging bij mezelf na: had ik alle bagage wel in de rugzak gedaan? Nee, zeker niet. Alles dat verband hield met ons functioneren en de levenskwaliteit van Luna en mijn gezin, kon in de rugzak. Toen onbelangrijke zaken, zoals sociale verplichtingen en meedraaien in de samenleving, gooide ik weg.

Ordenen

Nu, 63 maanden verder, is het tijd om mijn rugzak te ordenen. Alles mag er even uit, zodat ik het netjes kan opvouwen en terugstoppen, en de rugzak fijner zit. Want ik merk dat een groot gedeelte van de last me tegenstaat.

Ik besef ook dat deze last nooit geheel zal verdwijnen. En dat wil ik ook niet. Verdriet en gemis maken altijd een deel uit van mijn leven. Maar met hulp van een professional, hoop ik de woede, teleurstelling en onmacht wat controleerbaarder te maken.

Hij hoort bij me

Dus als je me ziet lopen met mijn rugzak, hij hoort voortaan bij me. Als je me frontaal benadert, zie je hem niet. En als ik klaar ben met het ordenen van alle bagage, hoop ik weer mooie en dierbare momenten toe te voegen.

Blog Jurgen | 'Daar sta ik dan, als een klein kind mijn tranen te verbergen'