Blog Esther | 'Kon ik nog maar één keer de magie tussen die twee zien'

28 april 2006. Het was een hele warme dag en ik lag te zweten en te puffen in een hete verloskamer. Dennis mocht niet aan mij komen, niemand mocht aan mij komen. Arme schat, hij mocht alleen maar toekijken. Toen was ze daar: Isa! En wat was ze mooi!

Dennis en Isa waren vanaf het eerste moment onafscheidelijk. Kwam je aan zijn dochter, dan kwam je aan hem. Hij was tot over zijn oren verliefd. Engelengeduld, had hij met haar. Ze kon heel ver gaan bij hem.

Een blik

Terwijl ik dit schrijf, bedenk ik mij hoe Dennis had gereageerd op Isa’s vraag om op Koningsnacht om 01.00 uur thuis te komen. Hij zou haar ophalen en de hele avond zenuwachtig draaien in zijn stoel. Elke jongen die contact met haar zou zoeken, zou een blik krijgen. Nu doe ik dat een beetje voor hem.

Isa was altijd al heel temperamentvol. Als ze een boze bui had, kon Dennis haar als enige troosten. Hij ging achter haar zitten en hield haar altijd stevig vast. Haar hele lijfje ontspande dan. Dat was zo magisch om te zien. Ik snap nog altijd niet hoe hij dat voor elkaar kreeg.

Nu wordt ze zestien. ZESTIEN!!!!

Harkhanden

Toen Dennis overleed was Isa zes. Ze speelde met poppen en tekende ons gezin met harkhanden en -voeten. Nu gaat ze tot laat op pad met haar vriendinnen, rijden jongens voorbij op scooters om een glimp van haar op te vangen en doet ze dit jaar eindexamen. Ze is een mooie, jonge vrouw geworden.

Magie

Het is niet in woorden uit de drukken hoe erg ik het Dennis zou gunnen om een glimp op te vangen van zijn dochter. Ik zou er ook alles voor over hebben dat hij even om het hoekje kon kijken als ze haar sweet sixteen party viert. Gewoon nog één keertje vasthouden. Nog één keertje de magie tussen die twee te zien.