Blog Esther | ‘Ik kan weer uitkijken naar de feestdagen’

Je kunt geen reclameblaadje openslaan of de foute kersttruien, kerstlampjes, rollades en ijstaarten vliegen je om de oren. Je ziet daarin vooral veel foto’s van lachende mensen aan een grote tafel. Met complete gezinnen vooral, cadeautjes onder te grote kerstbomen en kinderen, die op schoot zitten bij hun vader. Ik smijt de folders aan de kant en ga weer verder met het uitruimen van de vaatwasser.

‘Het liefst nodigde ik iedereen bij ons thuis uit’

Toen Dennis nog leefde, keek ik uit naar de feestdagen. Gezellig! Ik vond het altijd een leuke tijd. Ik kocht altijd net iets teveel voor onder de boom en haalde ook altijd teveel lekkere hapjes in huis. Het liefst nodigde ik iedereen bij ons thuis uit. Dan kon ik lekker kokkerellen en voor iedereen een leuk presentje onder de boom leggen. Onze Kerst zag er precies zo uit als in de folders.

Kerstavond vierden we ieder jaar met vrienden. De kinderen waren toen nog een stuk kleiner. Zij kregen een patatje en gingen vroeg naar bed. Daarna konden wij aan tafel. Rond middernacht kwamen we dan pas van tafel met buikpijn van al het lekkere eten én van het lachen.

Tranen

Toen overleed Dennis. De feestdagen stonden niet meer in het teken van gezelligheid. Ze kregen ineens een heel andere lading. Die ene stoel aan de grote tafel bleef leeg en aan tafel bij opa en oma kwam ineens oom Arjan naast de kinderen zitten. Onder de kerstboom lagen geen cadeautjes meer met Dennis’ naam erop en ik moest steevast huilen bij het horen van Mariah Carey’s ‘All I want for Christmas is you’.

‘Dit jaar wil ik het anders gaan doen’

Het is nu zes jaar geleden dat Dennis overleed. Hoewel het gemis juist met de feestdagen extra aanwezig is, vind ik Kerst toch wel weer gezellig. Ik kan er zelfs weer naar uitkijken en genieten van de voorbereidingen, Niet omdat de leegte went. Nee, dat niet. Maar dit jaar wil ik het anders gaan doen. Ik wil stilstaan bij het gemis. Ik wil aan die lange tafel met onze familie praten over degene die we allemaal missen. Herinneringen ophalen. En aan de kinderen foto’s en filmpjes laten zien van Kerst met hun papa.

Traditie voortzetten

Omdat ik ook het jaarlijkse etentje op kerstavond met onze vrienden mis, heb ik besloten om dat weer in ere te herstellen. Helaas is het niet gelukt om iedereen weer bij elkaar te krijgen, maar het begin is er. Ik hoop dat we die traditie weer voort kunnen zetten.

Ik wens iedereen, die deze Kerst iemand moet missen, familie en vrienden toe om herinneringen mee te kunnen delen.

Fijne feestdagen!