Blog Esther | ‘Ik fantaseer dat we dit samen hadden kunnen doen’

Nieuwe hobby

Ik zwaai nog even naar de kinderen die voor de televisie hangen. Waarschijnlijk zien ze me niet eens vertrekken en vragen ze zich pas af waar ik ben, als ik de deur weer binnenstap. Ik klik mijn schoenen in de pedalen en zet de eerste meters gelijk flink aan. Met een lekkere snelheid zoef ik over het fietspad. Ik heb een nieuwe hobby: fietsen. Een vriend van me leende me een paar weken geleden zijn mountainbike. Een prachtexemplaar, waarmee je prima lange afstanden kunt afleggen.

Ik voel de wind in mijn haren en ruik de geur van de bomen. Binnen no-time fiets ik de duinen in. Wat is het mooi hier! Hoe verder ik kom, hoe rustiger het wordt. Ik volg de bordjes Camperduin en kom op plekken waar ik nog nooit ben geweest. Na een steile helling kom ik op een open vlakte. In de verte zie ik zandduinen en naast me ligt een klein meertje. Wauw! Van euforie ga ik automatisch harder trappen. Ik kan een glimlach niet onderdrukken. Wat is dit gaaf!

Verkeerde afslag

Dan neem ik een verkeerde afslag en kom per toeval uit bij het strand van Schoorl. Hier ben ik nog nooit geweest. Je kunt hier alleen maar met de fiets komen. Weer kijk ik mijn ogen uit. Ik stap even af, maar blijf niet lang staan, want het fietsen gaat net zo lekker.

Intens verdrietig

Ik ben nog geen vijf meter verder of mijn gevoel slaat helemaal om. Ineens voel ik me intens verdrietig. Ik zie zoveel mooie dingen, ontdek zoveel prachtige plekken. Plotseling besef ik dat ik dit niet meer met Dennis kan delen.

De kinderen zijn ouder geworden en het wordt steeds makkelijker om even iets voor mezelf te doen. Dat was zeven jaar geleden, toen Dennis nog leefde, wel anders. Het was rennen en vliegen. Even snel langs de kinderboerderij en daarna weer snel naar huis voor de slaapjes van de kinderen.

Nu kan ik uren op een gezellig terras zitten terwijl de kids ravotten met vriendjes op het strand. Ik kan een lange wandeling maken door de Schoorlse Duinen. Ik had nu samen met Dennis kunnen gaan fietsen. Of wielrennen. Hij hield niet eens van fietsen! Toch fantaseer ik over het feit dat we dit samen hadden kunnen doen. Wat zou hij enthousiast geworden zijn van de prachtige plekjes die ik nu in mijn eentje ontdek.

Terwijl iedereen doorgaat en het leven weer oppakt, ben ik nog steeds af en toe heel erg verdrietig dat hij er niet meer is om met mij al die mooie dingen te doen.

Ik trap de laatste kilometers nog even wat harder. Straks zal ik thuis aan de kinderen vertellen hoe mooi mijn fietstocht was.