Blog Esther | Deze beslissing moet ik alleen nemen

Zodra ik de draaideur door ga, voel ik een brok in mijn keel. Tegelijk verschijnt er ook een glimlach op mijn gezicht. Naast me loopt een lachende Stijn. ‘Mam, gaan we eerst een gevulde koek halen?’ Ik kijk naar de klok. We hebben nog ruim een half uur voordat we de afspraak hebben met de KNO-arts en een chirurg uit Engeland. Net genoeg voor een lekkere bak koffie en een gevulde koek.

Hartafwijking

We zijn in het LUMC. Wat liggen hier veel herinneringen en wat hebben we hier veel meegemaakt. Angst toen we hoorden dat Stijn een ernstige hartafwijking heeft. Verdriet toen hij in ons bijzijn een hartstilstand kreeg en blijdschap toen de operatie geslaagd was. Heel wat uren spendeerden Dennis en ik in dit ziekenhuis.

Ondanks de angst en het verdriet hebben we er ook een heel fijne tijd gehad. We konden samen lachen en praatten uren over van alles als we weer eens moesten wachten.

‘Vandaag voelt het anders’

Ik kom alweer heel wat jaren zonder Dennis voor controle bij de cardioloog. Dat ben ik inmiddels gewend. Maar vandaag voelt het anders. Vandaag hebben we een afspraak met een chirurg uit Engeland die mogelijkheden ziet om Stijns stemband deels te herstellen. Tijdens zijn openhartoperatie is er een zenuw geraakt en heeft hij aan een kant een stembandverlamming opgelopen.

‘De spanning giert door mijn lijf’

De spanning giert door mijn lijf. Wat had ik dit graag met Dennis gedeeld. Met hem was alles een stuk makkelijker. Beslissingen leken minder zwaar en met hem leken er meer deuren open te gaan.

Er zijn vier ogen op mij gericht als er gevraagd wordt of we het gaan doen. Geen Dennis naast me die met een knikje zijn goedkeuring geeft. Deze beslissing moet ik alleen nemen.

Na een uur staan we buiten. We gaan het doen! Twee operaties. Alle risico’s en kansen zijn uitvoerig besproken.

Paniek

Als we thuis zijn, slaat de paniek ineens toe. Onze zoon gaat geopereerd worden! Kan ik dit wel alleen? Had Dennis dezelfde beslissing genomen?

Stijn komt naast me zitten. Alsof hij mijn gedachten kan lezen, slaat hij een arm om me heen en zegt: ‘Mam, ik wil dit!’

Dennis had dit ook gewild. Het is goed. We gaan dit doen. Stijn heeft tenslotte de beste beschermengel die je je maar kunt wensen.