Blog Dieke – Op zoek naar balans
12 juni 2018 · 00:20
Update: 5 februari 2025 · 10:12
‘Die eeuwige balans, die is zo ontzettend belangrijk is om je goed te voelen, om jezelf staande te houden’, blogt Dieke. Maar haar balans is op dit moment ver te zoeken en het is hard werken om die weer op orde te krijgen.
Balans
Ik las ergens dat rouwen hard werken is. Dat klopt. Ik heb mezelf altijd beschouwd als een stabiel persoon. Er was weinig wat mij uit balans kon brengen en als ik dan toch even wankelde dan kon ik, mede dankzij mijn relativeringsvermogen, ook zo weer rechtop gaan staan. Zolang die goede balans er was, was er genoeg ruimte voor andere, spontane gevoelens. Bijvoorbeeld blij worden van de zon of de wind door mijn haren, van bloemen of door iets voor een ander te betekenen, en van nog zoveel meer.
Hard werken
Maar sinds Dirk er niet meer is, moet ik opeens heel hard werken om ruimte te maken voor die kleine, maar o zo belangrijke, dingen. Ik moet er moeite voor doen. Wat niet gelijk staat aan dat ik ze niet zie, want ik zie ze wel. Maar het gevoel wat die kleine dingen met zich mee brengen moeten van veel dieper komen.
‘Verstand en gevoel liggen bij mij nog zo mijlenver uit elkaar’
En daarmee is het voor mij duidelijk dat ik nog lang niet ben waar ik zou willen zijn. En ik weet dat ik dat ook niet kan verwachten, zo zes maanden na Dirk zijn overlijden en jaren van dealen met de ziekte Alzheimer. Dat weet ik rationeel gezien wel. Maar verstand en gevoel liggen bij mij nog zo mijlenver uit elkaar. Gevoelsmatig wil ik zo graag door. Niet om Dirk te vergeten of voorbij te gaan aan alles wat zijn overlijden met zich mee brengt. Maar ik gun het de kinderen en mijzelf zo: dat gevoel dat ook wij een gewoon leven leiden. Maar gewoon wordt het nooit meer. En die acceptatie is er nog niet.
De onbezorgdheid is weg
Ik weet dat ik nog steeds beschik over dat hele fijne relativeringsvermogen en ik gebruik het ook regelmatig. Maar de dingen die gerelativeerd moeten worden zijn zo veel groter dan ze ooit waren. Ze vallen zelfs niet altijd meer te relativeren. Mijn leven is veranderd. De zorgeloosheid van voorheen is weg.
Als ik die nieuwe, goede balans in mijn leven weer heb gevonden, en het gemis van Dirk een plekje heeft gekregen, dan hoop ik dat de kleine dingen weer voor instant geluk zorgen. Heel langzaam merk ik dat er soms zomaar even een momentje is van klein geluk zonder dat ik daarbij hoef na te denken. Helaas wordt dat nog afgewisseld met momenten van keihard realiteitsbesef, pijn vanwege gemis en verdriet, maar ze zijn er. Ik weet, dat als ik het maar de tijd geef, dat er steeds meer van dat soort fijne geluksmomentjes komen. En dat ze dan vanzelf een keer op kunnen wegen tegen de nare en verdrietige momenten.
Meest gelezen
- Robberts broer overleed op familiereis: ‘Zonder Martijn vlogen we terug’
Robberts broer overleed op familiereis: ‘Zonder Martijn vlogen we terug’
- Jaap verloor zijn vader op zijn twaalfde: ‘Daar zat hij, dood in zijn stoel'
Ik mis je, zondag 27 juli 2025
Jaap verloor zijn vader op zijn twaalfde: ‘Daar zat hij, dood in zijn stoel'
- Blog Rebekka | ‘Mama, ik kan het je niet meer vertellen, maar ik ben afgestudeerd'
Mijlpaal zonder moeder
Blog Rebekka | ‘Mama, ik kan het je niet meer vertellen, maar ik ben afgestudeerd'
Lees ook
- Vijf uitspraken die rouwenden liever niet horen – en wat wél helpt
Wat zeg je tegen iemand die rouwt?
Vijf uitspraken die rouwenden liever niet horen – en wat wél helpt
- Gedicht Catharina | Troost is een vriend
Dag van de Vriendschap
Gedicht Catharina | Troost is een vriend
- Femke maakt een zeiltocht om de wereld: ‘Alle rouw om mijn overleden man kwam ineens terug’
Femke maakt een zeiltocht om de wereld: ‘Alle rouw om mijn overleden man kwam ineens terug’
Ontvang bemoedigende artikelen & verhalen in je mailbox
We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.
Lees onze privacyverklaring.