Blog Bianca | 'Ook – en juist - met Moederdag wordt Paul gemist'

Over tien dagen is het Moederdag.
Ondanks het al jarenlange gemis van mijn moeder heb ik op zich geen moeite met deze dag. Ik vind de Kruidvatfolder en de tv-reclames waarin de fijne moeder-dochter-band nadrukkelijk benadrukt wordt, niet confronterend. Ik pak vooral het voordeel mee wanneer mijn lievelingsparfum in de aanbieding is. Al staat de leegte van het gemis van mijn ouders op deze dag wel wat meer op de voorgrond en is het weer even pijnlijk zichtbaar, wanneer we wel naar mijn schoonmoeder gaan, maar niet naar mijn ouders. Dat weet ik, want dit ervaar ik al jaren zo. Dit is er en mag er zijn deze dag.

Ik leef nog

Maar waar ik als weduwe en moeder geen rekening mee had gehouden, is dat deze dag voor mijn meiden en mij wel heel pijnlijk is zonder papa.
Met Vaderdag verwacht je dit, houd je daar al bewust rekening mee, want het is hún papa die er niet meer is. Papa, voor wie ze wel een Vaderdagcadeautje kunnen maken, maar aan wie ze het niet lijfelijk kunnen geven. Papa, voor wie ze geen ontbijtje kunnen maken en geen versje kunnen voordragen. Maar ik leef nog! Niks aan de hand toch?

Ook – en juist - met Moederdag wordt Paul gemist. Alleen al door de pijnlijke confrontatie dat we nu met zijn drieën naar mijn schoonmoeder gaan. Mijn schoonmoeder die geen felicitatie krijgt van haar zoon die haar voor het eerst moeder maakte.

En deze pijnlijke dag gaat dieper dan het ‘standaard’ missen. Daar kwam ik met Moederdag van 2017 achter. De tweede Moederdag na het overlijden van Paul. Het overviel me, omdat ik met dit gemis totaal geen rekening had gehouden.

Het maakte me tegelijkertijd zo trots: op de school van Nynthe (8) en Yune (6) wordt in de bovenbouw niet meer voor Moederdag geknutseld. Thuis knutselen is geen optie, want daar loopt mama in de weg. Het moet natuurlijk wel geheim blijven.

Samen shoppen met papa voor Moederdag gaat ook al niet meer. Hoe dan ook, je wilt mama, net als je klasgenoten, ook iets geven. Je wilt geen uitzondering zijn maandag in de kring als ernaar gevraagd wordt.

Geheimpje

Inventief en assertief als ze is, schakelt Nynthe de hulp van vrienden in, die tevens oppas zijn. Zij stellen hun woonkamer ter beschikking om te knutselen. En geven toestemming om alleen naar de winkel te gaan, met haar eigen beurs op zak. Ze is trots dat het gelukt is, maar bij thuiskomst is er niemand aan wie ze dit geheim kan vertellen. Vroeger deelde ze dit met papa. Gelukkig biedt oma een luisterend oor, en kan ze haar geheimpje kwijt.

Zaterdagavond zet ze haar wekker. Zondagochtend staat ze op en wekt haar zusje. Ze kleden zich mooi aan. Klaar om mij wakker te maken met kusjes, knuffels, een zelfgeknutseld bloemetje voor op mijn slaapkamer en een ontroerende zelfverzonnen brief.

Wanneer ik beneden kom, is de tafel gedekt en staat het ontbijt klaar met nog meer cadeaus die ik gevonden heb door een heuse speurtocht.

Wat ben ik trots op mijn dochters, maar wat moet dit eenzaam geweest zijn vanmorgen om dit zonder papa te doen.

• Blog Bianca | ‘Ze raken papa steeds opnieuw kwijt’

  Blog Bianca | ‘Ze raken papa steeds opnieuw kwijt’

• Blog Bianca | Is het rouw of gewoon een slechte dag?

  Blog Bianca | Is het rouw of gewoon een slechte dag?