Blog Bianca | Ik mis mijn handen onder zijn trui

Het- ik-wil-met-mijn-(ijs)koude-handen-onder-jouw-trui-seizoen-is weer aangebroken. Ik merkte het vanmiddag, toen ik nog in een T-shirt rondliep en voelde dat ik beter iets met lange mouwen had aangetrokken. Dicht kruip ik tegen Rich en steek mijn handen onder zijn T-shirt. “Het is weer zover,” zeg ik.

Net zoals in het begin van onze relatie. Met mijn handen onder zijn trui maakte ik de deal: “Wanneer je met mij verder wilt, moeten mijn koude handen altijd onder jouw trui mogen.” Dat had hij er graag voor over, zei hij nog. Niet wetend dat ik de grootste koukleum op aarde ben, en mijn handen nog heel vaak onder zijn T-shirt zou steken. Hij kon zich wel voor zijn kop slaan dat hij deze belofte in blinde verliefdheid had gemaakt.

Jaloers

Iedereen die mij kent, vrienden, familie, oud-leerlingen, weten het: ik heb het altijd koud. Een vest en een kop koffie/thee zijn altijd onder handbereik om mij aan op te warmen. Het zal vast niet voor niets zijn dat ik bij het afscheid van mijn carrière als juf een vuurkorf kreeg. En tekeningen gemaakt door de leerlingen, waar de woorden ‘thee’ en ‘koud’ ontzettend vaak op geschreven stonden.

Misschien vond ik dit nog wel een van de moeilijkste dingen na het overlijden van Paul: geen knuffel meer, waardoor je de liefde in warmte door je lijf voelt stromen. De carnavalsoptocht kijken we traditiegetrouw nog steeds met vrienden. Genietend van hun gezelschap, maar toch ook jaloers, bekeek ik in de jaren na Pauls overlijden mijn vriendenkoppels die elkaar even warm wreven met een kus en een knuffel. De liefde en warmte die ik tussen hen zag, deed me goed, maar gaven me tegelijkertijd ook een intens gevoel van gemis. Wat had ik ook graag Pauls armen even om me heen gehad.

Het is de tastbare liefde en intimiteit die ik miste. Huid-op-huid-contact, armen om je heen.

Maar het ergste vond ik nog het alleen naar bed gaan en het niet warm krijgen. Niet even mijn koude voeten tussen zijn benen steken. Me niet meer kunnen omdraaien middenin de nacht en zijn lijf waar warmte vanaf komt, vanzelfsprekend voelen liggen. Minimaal contact, maar waarvan ik wist: hij is er, waardoor ik me veilig en geborgen voelde.

In plaats daarvan lag ik in bed onder een dikke deken, gehuld in een joggingbroek, een hemdje, een truitje met lange mouwen, een dik fleecevest en met sokken aan. Zonder een arm om me heen die me vol liefde naar zich toe trok, maar met de gedachte: “Als ik het vannacht te warm krijg, trek ik het wel weer uit.”  ’s Morgens werd ik meestal in de dezelfde outfit wakker. Soms ook, omdat ik gewoonweg geen zin had om me de moeite te doen alles uit te trekken, omdat meteen in bed stappen zoveel makkelijker was.

Huid-op-huid

Het is de kou die voelbaar is, maar het is de tastbare liefde en intimiteit die ik miste. Huid-op-huid-contact, armen om je heen die zeggen: “Kom hier, ik hou van je, ik wil je,” of: “Het komt wel goed.” Daar had ik intens behoefte aan.

Nee, Rich is geen vervanger van Paul en is er ook niet alleen maar om mij op te warmen. Onze relatie is gebouwd op wederzijdse liefde. Maar wat ben ik blij dat mijn handen onder zijn trui mogen.

Cadeau voor jou: gratis tegeltje geloof, hoop en liefde

Wie je ook mist, wat blijft is geloof, hoop en liefde. Dit gratis tegeltje van Ik mis je en EO helpt je daaraan herinneren. Vraag je gratis tegeltje hier aan.