Blog Bertine – Geloof, hoop en liefde

Geen leuke dag

Het is maandagochtend, twee weken vakantie zijn weer voorbij en ook moederdag is geweest. Ik stap het kantoor van mijn werk binnen en zet mijn spullen op mijn bureau neer. Mijn collega zegt goedemorgen en vraagt gelijk of ik een leuke moederdag heb gehad. Goed bedoeld van hem en heel lief, maar ik heb helemaal geen leuke dag gehad! Toch antwoord ik met ‘ja’, en verder praat ik er maar overheen.

Ik wil vooral een ander niet kwetsen of laten schrikken. Misschien had ik het wel even moeten zeggen en misschien is het goed zo. Ik laat het zo, het is goed.

Het is niet aan andere mensen uit te leggen hoe ik me voel, of hoe het verliezen van een kind überhaupt voelt. Op een dag als moederdag is het missen zo sterk aanwezig. Twee kinderen op mijn bed met kadootjes, ik mis die derde. Het zelf gemaakte kadootje van Thijn koester ik. Daan had zeker weten ook iets moois op school voor mij gemaakt. Wat mis ik Daan.

Geloof, hoop en liefde

Twee jaar geleden gaf Daan mij vol trots een zelfgemaakte armband. Die armband draag ik elke dag. Zo is Daan steeds dichtbij. Er hangt een bedel aan mijn armband met de symbolen van geloof, hoop en liefde. Die woorden waren toen zo belangrijk! Hoop op een gezonde Daan en hoop op een goede afloop. Het geloof in God wat ons op de been hield en de liefde om elkaar vast te houden.

Hoop is er niet meer en ik weet ook niet hoe ik die nu moet invullen. Mijn geloof is er nog steeds. Ik geloof dat Daan het nu goed heeft en dat hij in de hemel mag zijn. Dat neemt niet weg dat ik hem ontzettend mis. En waarom Daan zo ziek moest zijn, kan ik ook niet uitleggen. Ik geloof in de liefde van God, dat Hij ook verdriet heeft omdat ik mijn kind mis.

Lieve mensen

Liefde voor elkaar hebben we nog steeds nodig. Maar ook de liefde van de mensen om ons heen. Zonder die lieve mensen houden wij het niet vol. We hebben ze nodig. Het is fijn als iemand een arm om je heen slaat of je even een berichtje stuurt.

Het is ook heel fijn dat Daans naam nog vaak genoemd wordt, door familie en vrienden. En ik merk dat er ook veel liefde voor Daan was, ze missen hem ook. Het missen is nog steeds meer en meer aan het worden. Ik zou hem zo heel graag terug willen, maar die hoop is er helaas niet…