Blog Bertine | Daans laatste cadeau draag ik altijd met me mee

Een paar weken voordat Daan stierf, kreeg ik van hem een armband.  Een fijne zilveren armband met een ronde bedel waarin de drie symbolen staan van geloof, hoop en liefde. Woorden die mij destijds troost en kracht gaven. Hij was zo trots op zijn cadeau, speciaal voor zijn mama. Het laatste cadeau dat ik van hem kreeg. Inmiddels is de armband gegroeid, laagje voor laagje, tot een tastbare herinnering aan Daan. Er is een hartje bij gekomen met zijn vingerafdruk erop, een bedel met een rozenkwarts en een bedel met zijn geschreven naam.

Leukemie

Daan kreeg in februari 2012 de diagnose leukemie. Hij was toen net tien jaar oud. In de zomer van 2016 moesten we afscheid van hem nemen. De leukemie was enkele weken daarvoor in alle hevigheid teruggekeerd, Daan was op; zijn lichaam kon de zware chemokuren niet meer dragen. Na weken in het ziekenhuis te hebben doorgebracht, namen we hem mee naar huis. Het was het moeilijkste wat ik ooit in mijn leven heb gedaan: mijn eigen kind mee naar huis nemen om te sterven.

Hoe leg je een kind uit dat hij doodgaat? Het is een onmogelijke taak

Hoe leg je een kind uit dat hij doodgaat? Het is een onmogelijke taak. Ik heb hem verteld dat hij naar de mooiste plek mocht gaan, een plek waar hij niet meer ziek zou zijn. Daan knikte. Het was goed. Hij wees met twee vingers omhoog. Hij bleef nog twee nachten bij ons.
(Lees verder onder de advertentie)

• Cadeau voor jou: gratis tegel met 'Geloof, hoop en liefde'

  Cadeau voor jou: gratis tegel met 'Geloof, hoop en liefde'

Hoe bijzonder en hoe groot was deze waarheid. Daan overleed in de vroege ochtend, twee nachten later, met een glimlach op zijn gezicht.

Kerstboom

En nu is het 2025. De zoveelste kerst alweer zonder onze lieve Daan. Zijn naam wordt nog vaak genoemd, maar zijn cadeautjes zijn er niet meer. Nu ik inkopen doe en voor iedereen een speciaal cadeau bedenk, komt ook Daan in mijn gedachten langs. Wat zou ik voor hem hebben gekocht? Wat zou hij de kerstboom met de cadeautjes eronder geweldig hebben gevonden. In mijn gedachten zie ik hem met zijn mooie blauwe ogen en zijn open blik. Hij hield van samen zijn, van heel veel liefde om hem heen.

Die lege stoel met kerst doet extra pijn

De tijd tikt door, maar het glanzende randje is met Daan weggegaan. Het is niet voor te stellen of überhaupt uit te leggen hoe het voelt om een kind in een gezin te missen. Ook na ruim negen jaar missen is en blijft het intens. Hij is in ons leven verweven en zal er altijd bij horen. Maar die lege stoel met kerst doet extra pijn. Want juist deze maand, waarin lichtjes fonkelen en warme herinneringen worden gedeeld, voelt zijn afwezigheid zo hard. Er is een verlangen naar wat ooit was, en naar wat nooit meer terugkomt.

God huilt mee

Het vertrouwen en geloof dat Daan het goed heeft en dat hij in de hemel mag zijn. Dat is wat ik meeneem in mijn leven. Dat geloof draagt me! De hoop die ik toen had is anders. Waar ooit de hoop bestond dat Daan beter zou worden, is er hoop gekomen die draait om nabijheid, verbinding en betekenis in ons leven.

Ik geloof dat God liefde is, dat hij ons verdriet ziet en dat Hij zelf meehuilt om het gemis van een kind. Die liefde houden we vast en die liefde geeft kracht om door te gaan. Ook deze laatste maand van het jaar zal de liefde overwinnen!