Blog Bertine | Een nieuw jaar met Daan in ons hart

December is bijna voorbij!

Blij dat december bijna voorbij is. De kerstboom heb ik de afgelopen weken opgezet, maar met moeite. Het was dat Isa en Thijn het zo graag wilden. Daarom ben ik samen met hen op pad gegaan om er één te kopen. Ik zag al heel snel een mooi klein boompje, maar de reactie van Isa en Thijn was heel duidelijk. “Nee mama, die is veel te klein. Wij willen een grote boom.” ‘Oh nee’, dacht ik, ‘Hoe komen we daar uit?’ Gelukkig hebben we er eentje gevonden waar we het allemaal mee eens waren.  Ik was blij dat de kinderen de boom heel graag wilden versieren.

Maar, om eerlijk te zijn ben ik ook heel blij dat ik over een paar dagen de boom weer de deur uit kan doen. Niet dat het nieuwe jaar iets zal veranderen, maar ik vind het een opluchting dat die feestmaand met alle gezelligheid, twinkel lichtjes, gelukswensen en – noem maar op – gelukkig weer voorbij is!

Zware periode

In deze periode denk ik terug aan twee jaar geleden: december 2015. Ik was volop bezig met de laatste tekst voor mijn boek. Een boek waarin ik beschrijf hoe de jaren daarvoor voor ons waren. Het moest een afsluiting zijn van een zware periode in ons leven. Drie jaar lang stond in het teken van chemokuren voor Daan. We waren beland in de wereld van kinderkanker. En nu ging het al bijna een jaar lang heel goed, hij was ‘beter’!

Het boek kwam in februari 2016 uit. Maar, nog geen drie maanden later werd Daan weer ziek. Hij was gelijk heel erg ziek, de kanker was terug. De rollercoaster ging door want al drie maanden later overleed Daan. Ik ben nu, achteraf, zo blij dat ik de hele periode op papier heb staan. Het schrijven helpt mij bij het verwerken. Het is fijn om mijn gevoel op papier te zetten. Fijn om onze belevingen terug te lezen en zo hoef ik ook niet alles te onthouden.

Kracht

Ik kijk terug op een jaar waarin we toch de kracht hebben gevonden om met z’n vieren door te gaan. Die kracht hebben we zeker van God gekregen. In het voorjaar hebben we kunnen genieten van een zonnige vakantie, wat deed ons dat goed! De zomer was pittig, want er was een jaar voorbij zonder onze Daan. In deze maand, juli, kwam dan eindelijk de steen op Daans graf en dat maakte het zo definitief. Maar die steen gaf ook rust. Iets moois voor Daan, precies zoals we dat graag wilden. Nu was het echt zijn plekje geworden. En de kinderen doen het goed op school en zelf heb ik ook weer een leuke baan.

“Het leven is te mooi om er niet van te genieten”

Een nieuw jaar

Het nieuwe jaar zal weer een jaar van overleven zijn, ik denk dat het nooit meer anders gaat worden. Het missen van Daan zal blijven, hij zit vast in ons. In ons hart! Ik hoop wel met weer wat stapjes vooruit te gaan. Het hoeven geen grote stappen te zijn, als ze maar vooruit gaan. Het leven is te mooi om er niet van te genieten, en daarbij zijn vooral de mensen om ons heen heel belangrijk. De mensen die Daan vooral niet vergeten, en er voor ons zijn. Die begrijpen dat de twinkellichtjes in ons leven nog ver te zoeken zijn.