Blog Bertine | Het begin van een ander leven
25 augustus 2016 · 10:00
Update: 5 februari 2025 · 12:04
Het lichaam van Daan was op en de kanker te sterk. Nu is het gezin van Bertine niet meer compleet en staan ze aan het begin van een leven zonder Daan.
Samen zijn
Mijn oudste zoon Daan kreeg in februari 2012 de diagnose leukemie. Hij was toen net tien jaar oud. Hij moest een behandeling van drie jaar lang chemokuren ondergaan. Een enorm lange tijd die eigenlijk niet te overzien was, ons gezin stond die tijd op de overlevingsstand. Het ziekenhuis werd ons tweede huis.
Na drie jaar was het feest, Daan was schoon en had alles doorstaan. Hoewel de angst voor het terugkeren van de kanker aanwezig bleef, konden we weer vooruit kijken. Steeds meer zagen we onze Daan ter ug en hij voelde zich steeds beter. Hij genoot weer vol van het leven en wij ook! Vorig jaar zomer was alles weer even gewoon: samen op vakantie, samen zijn en vooral geen chemokuren meer. Na deze zware tijd was ik nog steeds gelukkig getrouwd met Erik. Samen met onze dochter Isa van 11, Thijn van 7 en Daan van 14 hadden we een mooi en compleet gezin. De kinderen konden alledrie weer naar school gaan. Zo gewoon, maar voor ons zo bijzonder. Wat was ik daar dankbaar voor.
We raakten Daan steeds meer kwijt
Maar helaas kwam in mei dit jaar de kanker in alle hevigheid terug. Na vier dagen zware chemokuren kreeg Daan een herseninfarct: hij kon niet meer praten en was ook aan één kant verlamd. We raakten Daan steeds meer kwijt. Maar Daan gaf niet op en bleef doorgaan, hij wilde zo graag leven.
Na een aantal weken bleek Daan de behandelingen niet meer aan te kunnen en gaven de artsen aan dat hij niet meer beter kon worden. Het lichaam van Daan was op en de kanker was te sterk. We namen Daan mee naar huis om te sterven. Onvoorstelbaar om een kind mee te nemen naar huis met die reden.
Leven zonder Daan
Intens verdrietig, maar met veel liefde namen we hem mee naar huis om te zorgen dat Daan nog een fijne tijd zou hebben. We waren nog geen drie weken thuis toen Daan ontzettend veel pijn kreeg. Ik bleef hopen dat het einde nog niet daar was, maar een dag later waren we bij het einde van Daans mooie, jonge leven. Het moment was daar waar ik altijd zo bang voor was. Ik wilde niet mijn kind verliezen, ik wilde hem zo graag hier houden. Gewoon, bij ons. Nu moeten we zonder Daan verder en is ons gezin nooit meer compleet. We staan aan het begin van een ander leven, een leven zonder Daan.
Meest gelezen
- Hans rouwt om zijn vrouw: 'Ik heb de laatste slag van haar hart gehoord'
In de uitzending
Hans rouwt om zijn vrouw: 'Ik heb de laatste slag van haar hart gehoord'
- Thom (18) overlijdt ondanks zijn ziekte onverwachts: 'Als ouders kun je niet dieper vallen'
In de uitzending
Thom (18) overlijdt ondanks zijn ziekte onverwachts: 'Als ouders kun je niet dieper vallen'
- Iris verliest haar dochtertje Sofie: 'Ze was zo ziek, dat ik haar uit liefde moest laten gaan'
Iris mist haar dochter
Iris verliest haar dochtertje Sofie: 'Ze was zo ziek, dat ik haar uit liefde moest laten gaan'
Lees ook
- Steek een kaarsje aan voor Jeffrey en Emma
Een klein maar krachtig gebaar
Steek een kaarsje aan voor Jeffrey en Emma
- Sanne Koopman verliest haar broertje en haar zoon: ‘Ik ging ervan uit dat ze thuis zouden komen’
Sanne Koopman uit 'Op de spoed'
Sanne Koopman verliest haar broertje en haar zoon: ‘Ik ging ervan uit dat ze thuis zouden komen’
- Op vakantie gaan terwijl je rouwt: helen op een andere plek
Op vakantie gaan terwijl je rouwt: helen op een andere plek
Ontvang bemoedigende artikelen & verhalen in je mailbox
We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.
Lees onze privacyverklaring.