Binnen drie dagen verliest Carla haar ouders: ‘Ik kwam twee keer te laat om afscheid te nemen’

“Toen mijn biologische moeder mij kreeg was ze zestien. In die tijd en binnen de familie was dat heel anders dan dat dat nu zou zijn. Het hele onderwerp was nog een enorm taboe”, vertelt Carla. “Ze besloot mij af te staan voor adoptie, waarna ik naar een tehuis in Utrecht werd gebracht.”

Als Carla 6 weken oud is, wordt ze geadopteerd. “Op de dag dat mijn adoptieouders me mochten ophalen, hebben ze zo ongelooflijk hard gereden over de snelweg dat ze een bekeuring kregen. Mijn moeder zei toen tegen de agent: ‘Je kunt onze dag niet meer bederven, want we gaan onze dochter ophalen.’ De agent snapte er helemaal niks van, maar voor hen was de dag toen al niet meer stuk te krijgen.”

Trots

Carla groeit op als enig kind. “Ik heb een heel goede band met mijn ouders opgebouwd en ben ook ontzettend dankbaar dat ik bij hen ben grootgebracht. Elke dag na schooltijd kreeg ik een dikke knuffel.”

Als kind heeft Carla geen moeite met het feit dat haar adoptieouders niet haar biologische ouders zijn. “Mijn ouders voedden mij zo goed op en waren heel beschermend.” Het is meer de buitenwereld die Carla op dit feit wijst. “Bepaalde mensen kijken er raar tegenaan. Die zeggen dan op een bepaalde toon: ‘Je bent aangenomen’. Dan denk ik alleen maar: ‘Jongens, ik heb toch geen besmettelijke ziekte?’ Ik heb me als kind nooit anders gevoeld dan andere kinderen.

Als er in het bijzijn van mijn ouders een opmerking over werd gemaakt, kwamen ze altijd sterk voor me op. Ik ben trots op mijn ouders en dankbaar dat ik mijn leven bij hen gekregen heb.” Ook als Carla’s ouders ouder worden en hun gezondheid minder wordt, fleuren ze helemaal op als ze haar zien. “Ze praatten ook altijd zo trots over mij naar andere mensen.”

Afscheid

Door de toenemende gezondheidsklachten verhuizen Carla’s ouders naar een verzorgingstehuis. “Op een gegeven moment werd ik gebeld door het verzorgingstehuis dat het wat minder ging met mijn moeder. Omdat ik niet dicht bij het verzorgingstehuis woonde, was ik net te laat om nog afscheid te nemen van mijn moeder. Mijn vader was toen ook al erg ziek. De verpleging reed hem naar de kamer van mijn moeder. Toen hij haar zag, begon bij hem ook de gedachtegang: Wat doe ik hier dan zelf nog?”

De dagen erop gaat ook Carla’s vader hard achteruit. “Woensdagochtend om kwart over twee, drie dagen na het overlijden van mijn moeder, werd ik gebeld . De nachtverpleging was net bij mijn vader toen hij zijn laatste adem uitblies.

Mijn adoptieouders zijn echt mijn ouders geweest. En ze gunden het mij ook om mijn roots te leren kennen. Sinds vorig jaar heb ik opnieuw contact met mijn biologische familie. Ik heb nu vier zussen en twee broers erbij, dat is zo bijzonder en hartverwarmend. Het voelt als een heel grote familie die ik nooit heb gekend, en nu toch heb.”

Bekijk de uitzending van Ik mis je met Carla hier: