‘Zomaar uit het leven geplukt. In de bloei van je leven geknakt.’ Het kan zo oneerlijk voelen als iemand overlijdt die nog vol dromen en plannen zat.
Soms kan je je heel eenzaam voelen als iemand is overleden. Zeker als die dierbare nog jong was en allerlei dromen had. Janet Freriks beschrijft het heel treffend in het gedicht Geknakt.
Geknakt
Zomaar uit het leven geplukt
in de bloei van je leven
geknakt
Je reis op aarde was nog lang niet klaar
je stempel nog niet op deze wereld gedrukt
maar toch ging je de grens over
en nu ben je voor altijd daar
En ik, ik blijf hier alleen achter
met jouw dromen in mijn hoofd
En hoewel ik vaak niet weet hoe
vecht ik door,
tot mijn eigen lichtje is gedoofd
Janet Freriks
