Fotoblog | De boer gaat nog één keer langs zijn koeien

Boer

Wat was het mooi geweest als deze vader, man en boer nog één keer naar zijn koeien had gekund. Maar op het moment dat ik in beeld kwam, nam zijn gezondheid af. Zijn vrienden hadden bedacht mij te vragen nog een keer foto’s te maken van hun vriend bij zijn koeien, toen hij nog leefde. Helaas mocht het niet meer zo zijn.

De boer overleed. Twee dagen voor het afscheid werd ik gebeld: of ik tóch nog wilde komen. Op die momenten ben ik blij dat ik de vrijheid heb om te kunnen gaan. Misschien juist wel omdat mijn vriend altijd thuis is, net als deze vader altijd thuis was op de boerderij. Wat zal hij een lege plek achterlaten. In de stal, maar zeker ook als vader, man en maatje. Iets wat mij raakte, omdat het dan opeens zo dichtbij komt.

Laatste groet

Bij aankomst voelde het meteen goed. We maakten grapjes over de maïs die er bij hen veel beter bij stond dan bij ons. Ik vroeg nog of we niet een bunder (een stuk grondoppervlakte, red.) konden kopen?
Wat is het leven dan ineens betrekkelijk. Als je mocht kiezen tussen een goede oogst of het leven, dan zou je toch wensen dat je oogst verloren zou gaan, en niet je leven.

De dag van het afscheid ging de boer toch nog even naar zijn koeien. De dames in de stal werden niet onrustig, maar vonden het wel raar. Raar dat er geen trekker de stal in kwam, maar een grote lange zwarte auto… De boer geeft op deze manier een laatste groet aan zijn dames, met zijn zoon en opvolger achter het stuur van de rouwauto. De koeien keken hem na tot hij uit het zicht verdween.

Wie is Erika?

Erika is Zorg op Maat & Herinneringsfotograaf. ‘Na achttien jaar in de zorg te hebben gewerkt, ben ik mijn eigen bedrijf gestart: Mensenmensfotografie.’ Vlak nadat ze de keuze had gemaakt te stoppen met werken in de zorg, overleed haar eigen moeder. Erika besefte daardoor des te meer dat elke herinnering die je nog samen hebt, opeens veel meer waarde en betekenis krijgt.

‘Ik kan de families ondanks de moeilijke en intens verdrietige periode, een blijvende herinnering meegeven. En dat is waardevol, want beelden maken de film in je hart compleet.’