Je was er nog
Tenminste houdbaar tot mei 2017. Poe, al meer dan een jaar verlopen! Weggooien die kaakjes! Met het pakje koekjes in mijn hand, loop ik naar de vuilnisbak en realiseer me dat je er in mei vorig jaar nog was, mam. Je was er nog toen de koekjes in de supermarkt lagen. Je was er nog toen ik de koekjes kocht en ook toen de koekjes hun houdbaarheid verloren. We hadden de koekjes nog samen op kunnen eten. Hoe betekenisvol een pakje koekjes kan worden. Hoeveel een datum kan zeggen. Hoeveel tijd betekent.
“In een dag tijd kun je de wereld verliezen.”
Elke stap: zonder jou
De tijd is voor mij ingedeeld in een vóór 30 juli 2017 en een ná 30 juli 2017. In een dag tijd kun je de wereld verliezen. Bij iedere stap die ik zet in de periode na 30 juli 2017 realiseer ik me dat ik die zet zonder jou, mam. Ik moet het alleen doen. Je bent er niet meer bij. Ik kan het niet meer met je meemaken en ik kan het niet meer met je delen. Ik kan niks meer tegen je zeggen en niks meer met je doen. Ik kan je alleen herinneren. Ik kan terugdenken en je missen.
“Hadden we de tijd maar kunnen stoppen.”
De tijd stoppen
In mei 2017 was je er nog. Je was kwetsbaar maar je was er nog! In mei 2016 en 2015 zat je nog vol levensvreugde en energie. Nog een jaar eerder, mei 2014, wisten we nog niet eens wat er in die volgende jaren zou gaan gebeuren. Hadden we de tijd toen maar kunnen stoppen. Dan was ‘daarna’ nooit gebeurd. Dan was je bij ons op bezoek gekomen en hadden we samen de koekjes opgegeten. Met een kopje thee. En een glimlach op ons gezicht. Niet wetend dat het anders had kunnen zijn…
