Blog Sarah | ‘Ze zijn er allebei: verdriet en blij’

Getij

Ik loop naar de kantine om mijn lege kopje in de vaatwasser te zetten. Ik heb een voldaan gevoel. Het was een bevredigende werkdag en nu is het tijd voor rust. Ik spoel mijn kopje om, zet deze in de vaatwasser en draai me om om naar huis te gaan. Door de ramen zie ik een rozige avondzon. Kers op de taart. Lekker met mijn neus in de lucht naar huis. Heerlijk!

‘Mijn hart maakt een kort sprongetje maar wordt dan keihard neergeslagen door een enorme hamer’

En dan, in een fractie van een seconde, gebeuren er duizendmiljoen dingen tegelijk. Het begint met een korte ingeving; ik ga mam zo bellen! Mijn hart maakt een kort sprongetje maar wordt dan keihard neergeslagen door een enorme hamer. ‘Ze is er niet meer!’, ‘Je kunt haar niet bellen!’, Je kunt haar nooit meer bellen!’. Met het gelukzalige gevoel wordt korte metten gemaakt. Het wordt weggeveegd, weggesmeten en krijgt nog een trap na. Dit. Dit doet zo’n ontzettende pijn. Het snijdt, het brandt, het steekt en ik kan er niks aan doen. Ik sta volledig machteloos.

Nooit meer

Ik kan haar echt niet meer bellen. Nooit meer. En hoe kan het dan dat ik me zojuist zo goed voelde als een van de belangrijkste personen in mijn leven mij ontvallen is? Het is alsof ik van A naar Z ga in een paar seconden. Van wit naar zwart. Alsof ik voor de gek gehouden wordt door mezelf. Van een treintje in een achtbaan stap en in een looping op de kop blijf hangen.

‘Ze zijn er allebei. Zij aan zij. Verdriet en blij.’

Ik blijf naar de roze avondlucht kijken terwijl ik de tranen die achter mijn ogen prikken wegslik. Heel stilletjes zoek ik haar even. Ik weet niet waar maar ik doe het toch. Ik vraag me af; kan ik een gevoel van tevredenheid of zelfs een gevoel van geluk ervaren wanneer ik weet dat zoiets belangrijks wat was niet meer is? Geluk vermenigvuldigde zich als ik het deelde. Nu blijft het alleen achter, mijn geluk.

Geluk

Ik loop naar huis, geef mijn kinderen en man een hele dikke kus. Het geluk vermenigvuldigt zich voorzichtig waarna er stilletjes onder de streep toch een klein beetje vanaf getrokken is. Onder die streep ervaar ik het resultaat van een vermenigvuldiging van geluk minus gemis. Ze zijn er allebei. Zij aan zij. Verdriet en blij. Getij.