Blog Everline | Eén enkele vraag die me uit balans brengt…
Blogger Everline verliest na vijf en halve maand haar lieve baby Floris. Het leven is niet meer hetzelfde. Op een dag wordt Everline overrompelt door een onhandige vraag van iemand die op visite is. Een vraag met een onvoorziene emotionele nasleep…
Ongemakkelijk
“Je bent weer in verwachting!” onze visite zegt het vol overtuiging en enthousiasme. In mijn maag trekt een knoop zich samen. “Nee… nee.” kan ik alleen maar uitbrengen. Een ongemakkelijke stilte volgt. Het zweet breekt me aan alle kanten uit. Wat een rot moment!
Of ik het niet weer wil, vraagt hij na zich verontschuldigd te hebben. Nog uren nadat iedereen vertrokken is en ons huis weer stil is zingt die vraag door mijn hoofd…
Wat ik wil?
Weet je wat ik wil? Ik wil dat Floris hier gewoon weer is. Dat hij weer heerlijk in mijn armen kan liggen. Dat hij het was die vandaag door de kamer rende en gilde, in plaats van de kinderen van onze visite. Ik wil dat Floris me nog iedere morgen wakker maakt met zijn vrolijke kusjes. Dat ik zijn eerste woordjes gewoon kon horen, in plaats van er naar te moeten gissen.
‘Ik wil dat de woorden van mensen om me heen mij niet meer zo raken.’
Weet je wat ik wil? Ik wil dat de woorden van mensen om me heen mij niet meer zo raken. Ik wil dat één enkele vraag mij niet langer uit balans brengt. Dat ik de blikken van onbekenden niet langer hoef op te merken. Onbekenden, die ineens net doen alsof ze mij wel kennen, alleen omdat mijn kind dood is en heel de wereld dat lijkt te weten.
Ik wil dat de mensen om me heen gewoon weer normaal tegen me doen, in plaats van dat ze schrikken als ze mij ergens binnen zien lopen. Ik wil dat ik niet min of meer gedwongen wordt om altijd maar te vertellen hoe het met me gaat, ook als de buurvrouw het vraagt of de zus van de vriendin van de kennis van…
Tegenstrijdig
Ik wil dat mensen me met rust laten en ik wil dat mensen me dragen.
Ik wil dat ze Floris’ naam noemen, en soms wil ik dat het even niet over hem gaat.
Ik wil dat mijn verdriet gezien wordt, en ik wil soms net doen alsof er niets aan de hand is, omdat ik anders niet meer dragen kan.
Ik wil dat mijn geliefden om me heen gaan staan, en als dat allemaal te moeilijk blijkt dan wil ik dat ze me alleen laten.
Ik wil mijn oude hobby’s weer oppakken, en ik wil niets meer te maken hebben met wie ik vroeger was.
Ik wil niet langer boos zijn op de God waar ik zo op vertrouwde, en ik wil dat Hij me met rust laat en nooit meer een voet in een kerk zetten.
Ik wil heel voorzichtig proberen om weer wat moois in mijn leven toe te laten, en op sommige dagen wil ik in mijn verdriet verdrinken en nooit meer blij zijn….
Als ik één ding kiezen moet
Of ik het – een zwangerschap – niet alweer wil? Ik wil zoveel. Maar als ik één ding kiezen moet, dan wil ik weer van voor af aan beginnen.
Dan wil ik dat Floris weer in mijn buik groeit, en dat wij vol onbezorgd verlangen op hem wachten.
Geschreven door
Everline Kamphof-Janssen
