Blog Everline | Brief aan mijn ongeboren kindje

Lieve kleine uk,

Papa en mama willen je wat vertellen…

We willen je vertellen hoe welkom je bent. We willen je vertellen hoe blij we zijn met jouw komst. Hoe we tranen van blijdschap gehuild hebben toen we ’s ochtends in alle vroegte ontdekten dat jij er bent. We zijn overweldigd door het feit dat we dat weer kunnen voelen. Ineens is er naast het enorme verdriet ook weer een hele grote berg blijdschap. Misschien voel je wel dat papa en mama verdrietig zijn. Misschien voel je de angst die diep van binnen in onze harten raast. Dan willen we je zeggen dat je niet bang hoeft te zijn. Papa en mama zullen voor je zorgen, met alle liefde die we in ons hebben. Groei maar rustig groter, dan zullen papa en mama langzaam en onzeker onze angst laten varen. Dan zullen we weer van het begin af aan leren dat we mogen vertrouwen op wie we zijn. Vertrouwen dat we voor jou kúnnen zorgen, en bovenal zullen leren te vertrouwen op jou.

‘Misschien voel je wel dat papa en mama verdrietig zijn. Dan willen we je zeggen dat je niet bang hoeft te zijn…’

We zullen je leren kennen en we zullen elke dag meer en meer van je gaan houden. We zullen je straks, als je geboren bent, in onze liefdevolle omarming verstoppen. We zullen je knuffelen en heel veel kusjes geven…

Je grote, kleine broer

Maar ook als je straks geboren bent zul je merken dat papa en mama verdrietig zijn. En weet je wat? Dat is niet erg. Verdriet hoort er voor ons voor altijd bij. Het zal ook in jouw leven zijn. Verdriet met een hoofdletter V om de grote broer die je moet missen. Die jou niet tot voorbeeld kan zijn. Die je niet kan beschermen, je geen nieuwe dingen kan leren. Maar je zult hem kennen, lieve kleine uk. Papa en mama zullen ervoor zorgen dat je hem kent.

‘Floris, jouw grote broer die voor altijd klein zal zijn. Nu hij er zelf niet is, zullen wij jou vertellen wie hij was.’

Floris, jouw grote broer die voor altijd klein zal zijn. Nu hij er zelf niet is, zullen wij jou vertellen wie hij was. Hoe hij lachte en speelde. Wat zijn favoriete boekje was. We zullen voor jou de liedjes zingen die we voor Floris hebben gezongen, en de tranen van gemis zullen over onze wangen rollen. We zullen denken aan hoe we hem zachtjes toezongen: ‘Je hoeft niet bang te zijn, al gaan de lichten uit…’ Vastberaden zullen we dat ook voor jou zingen. Omdat we willen dat je weet dat je niet bang hoeft te zijn. Ook niet als je verdrietig bent. Ook niet als je papa en mama’s tranen ziet. Want dwars door alle pijn, verdriet en angst heen zullen we zielsveel van je houden. Zullen we met z’n vieren een gezin zijn. Jij mag weten dat je een grote broer hebt. Dat hij in dezelfde buik groeide als waar jij nu geduldig wacht tot je groter bent. Waar ook jij onze liefde mag voelen en je geborgen mag weten.

We kijken naar je uit kleine uk, we houden nu al van jou.