Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Blog Esther | ‘Ik ben niet goed in alleen zijn’

24 augustus 2017 · Leestijd 4 min

Eindelijk heeft Esther het huis voor zich alleen. Even geen vragende kinderen om haar heen. Heerlijk! Of toch niet? Na een flinke opruimbeurt valt de stilte haar tegen. Normaal gesproken zou ze met haar man op pad gaan. Fijne wandelingen maken met z’n tweetjes. Nu kruipt ze alleen in bed.

Logeerpartijtje

Het is zondagavond. Ik heb net de kinderen naar mijn ouders gebracht. Ze hebben zomervakantie en mijn vakantie zit er helaas op. Er moet weer gewerkt worden. Zo’n logeerpartij heeft altijd heel wat voeten in de aarde. Tassen moeten worden gepakt en er is altijd wel weer iets dat ik vergeet in te pakken. Met veel te veel spullen in de achterbak rijden we naar Julianadorp.

Een tweede thuis

Sinds het overlijden van Dennis is dat hun tweede thuis. Als ik een feestje heb, ga dineren met de eetclub of een etentje heb met vrienden, dan gaan ze veelal logeren bij mijn ouders. Ze hebben daar hun eigen kamertje. Er liggen pyjama’s in de kast en in de tandenborstelhouder staan standaard de tandenborstel van mijn kinderen klaar. Ze vinden het fijn in Julianadorp. Gelukkig maar, want dat maakt het wegbrengen een stuk makkelijker.

De stilte overvalt me

Thuis aangekomen, draai ik de voordeur open en loop een stille huiskamer binnen. Het is een pijnhoop. Overal liggen spullen en ik ben zo de deur uitgelopen. Eerst maar eens puinruimen. Na een uur ben ik klaar. Het huis ruikt weer lekker en alle spullen liggen op hun plek. De gedachte dat het de komende twee dagen zo blijft maakt me heel blij. Ik plof op de bank met een bak koffie. Het is stil…. heel stil. De eerste tien minuten geniet ik daar enorm van. Geen kinderen om me heen die me nodig hebben en alleen maar tijd voor mezelf. Tegelijk overvalt die stilte me.

Ik ben nou eenmaal niet zo goed in alleen zijn

Ik verlang zo vaak naar die stilte. Geen kinderen die mijn aandacht opeisen, maar gewoon even doen waar ik zelf zin in heb. Als het moment daar dan is, mis ik ze. Het is stil en ik ben nou eenmaal niet zo goed in alleen zijn. Samen met Dennis hadden we allang op een terras gezeten of een lange strandwandeling gemaakt.

Dan komen de tranen…

Ik besluit vroeg naar bed te gaan. Een grote kop thee neem ik mee naar boven. Als ik in mijn bed lig en mijn dampende kop thee naast me zie staan, komen de tranen…Elke zondagavond gingen mijn man en ik extra vroeg naar bed. Het einde van het weekend en een nieuwe, drukke werkweek voor de boeg. We namen standaard een kop thee mee naar boven. Uiteindelijk gingen we nog veel te laat slapen. We keken nog een film of raakten aan de praat en vergaten de tijd. De mooiste gesprekken ontstonden in bed met dat kopje thee op het nachtkastje. Negen van de tien keer stond de thee er de volgende ochtend nog…koud.

Ik voel de stilte om me heen

Nu lig ik weer vroeg op bed met een kopje thee. Ik drink ‘m snel leeg en voel de stilte om me heen. Geen gezellige gesprekken en een film kijken in mijn eentje is lang niet zo leuk. Ik doe mijn nachtlampje uit en probeer vroeg te gaan slapen.

Ik kijk uit naar het moment dat de kinderen weer thuis zijn en ik na een avond voorlezen, stoeien, opruimen en wassen draaien weer uitgeput mijn bed in kan duiken. Een stuk minder vermoeiend.

Geschreven door

Esther van der Plaat

Misschien ook wat voor jou

Ontvang bemoedigende artikelen en verhalen in je mailbox

We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.

E-mailadres

Lees onze privacyverklaring.

--:--