Blog Dieke | Een dag met een gouden randje

‘Dirk-dag’

Hoewel ik best een beetje tegen de geboortedag van Dirk opzag, had ik ook bedacht dat ik de invulling helemaal zelf in de hand had. Niks doen aan deze dag was in elk geval geen optie, en daar heb ik geen moment spijt van gehad. Vanaf nu is deze dag omgedoopt tot ‘Dirk-dag’.

Dirk was een man die kon genieten van het leven. Hij hoefde daar geen enkele moeite voor te doen. Het zat gewoon in hem. Hij hoefde niet groots en meeslepend te leven, daar hield hij zich juist verre van. Nee, hij leefde zijn leven, deed wat hij graag wilde en verzamelde de mensen om hem heen, die hij graag bij hem wilde hebben. En dat was genoeg voor hem.

Enthousiast

Ik vond het altijd bijzonder hoe hij helemaal blij werd van gesprekken met andere mensen of bijvoorbeeld van het spelen met onze kinderen. Hij kon ontzettend enthousiast raken van een mooie documentaire of gewoon van het werk wat hij elke dag weer vol passie mocht doen.

Geschiedenis en aardrijkskunde waren ooit zijn favoriete vakken op school. En die interesses bleven. Als we onderweg waren vertelde hij honderduit over bijvoorbeeld de mijnbouw in Limburg, infrastructuur, transport of, en vooral, alles over zijn ‘heitelân’ Friesland. Deze kennis bracht hij ook graag over op onze zoon. Toen hij oud genoeg was om op pad te gaan, ging Dirk met hem naar bouwplaatsen om te kijken naar alle dingen die zich daar afspeelden of ze gingen langs de kant van de weg kijken naar vrachtauto’s.

Alzheimer

Toen hij alzheimer kreeg was dat niet het einde van de wereld. Dirk was niet zijn ziekte. Dirk was Dirk en dat bleef hij. Met alle passie en bevlogenheid die hij altijd al had. We moesten alleen andere manieren vinden om daar bij te komen. En dat lukte vaak goed, soms ook niet. Maar ook al leek de hele wereld om ons heen soms in elkaar te storten, Dirk bleef rechtop staan. Hij kon aan het einde van de dag zeggen: ‘wat hebben we het weer goed gedaan vandaag’. Met zijn typerende lachje en een goed glas wijn in zijn hand.

Feestje

In die geest hebben we zijn geboortedag ook gevierd. Overdag hebben de kinderen en ik leuke dingen gedaan en we hebben het

graf versierd, want dat hoort bij een verjaardag vonden de kinderen. Eenmaal bij het graf feliciteerden ze Dirk spontaan. Onze zoon keek om zich heen en zei, wijzend naar de andere graven: ‘Ik denk dat papa met alle mensen die hier ook zijn een feestje viert in de hemel’.

Herinneringen

’s Avonds waren alle vrienden en familie aanwezig en hebben we gezellig samen geborreld en herinneringen opgehaald over onze lieve Dirk. En zo hebben we, een half jaar na zijn overlijden, een prachtige Dirk-dag gehad.

Oprecht een dag met een gouden randje. Geen verdriet, maar blijdschap omdat hij in ons leven is geweest en ons heeft laten zien wat écht genieten is. En hij was er bij deze dag. In de zon, in het roodborstje wat elke keer overal opduikt en vooral in ons.