Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Blog Charlotte | ‘Wat doe je op de verjaardag van iemand die er zelf niet meer bij is?’

24 april 2020 · Leestijd 4 min

Charlotte’s man Koos zou 38 jaar geworden zijn. Samen met hun zoons bedenkt Charlotte een plan hoe ze kunnen vieren dat hij leeft, ook al is hij er niet meer.

Zeven gebakjes

Ik sta in de rij bij de bakker. In de vitrine zie ik ze liggen, de hazelnootschuimgebakjes. Koos zijn lievelings. Het liefst wil ik mij omdraaien en de winkel uitrennen, maar ik blijf staan. Ondertussen slik ik de brokken in mijn keel weg en wacht tot ik aan de beurt ben. Eenmaal aan de beurt bestel ik zeven hazelnootschuimgebakjes en zeven gevulde koeken. Zeven, omdat ik dat zo’n mooi getal vind. Het getal van de volheid. Zeven.

‘Het gat zonder Koos heb ik in tijden niet zo heftig ervaren.’

Afgelopen zomer wilde ik de koffer gebruiken waar Koos een jaar eerder een code opgezet had. Maar we hadden geen idee welke code de koffer droeg en Koos was er niet om het te vragen. Ik ben alle mogelijke combinaties langsgegaan en het slot ging los bij 777.
Zeven gebakjes vandaag. Het getal van compleetheid. Maar deze middag voelt helemaal niet compleet. De gebrokenheid en het gat zonder Koos heb ik in tijden niet zo heftig ervaren. Morgen is zijn verjaardag. Hij zou 38 jaar worden.

Met lood in mijn schoenen

De laatste dagen begon ik te bedenken hoe we zijn verjaardag zouden vieren. Hoe noem je deze dag alleen al? Geboortedag? Verjaardag? De jongens en ik besloten er een verjaardag van te maken. We vieren dat papa leeft, ook nu hij dood is.
We hadden een goed plan voor Koos’ verjaardag. Al een tijd was ik bezig met de voorbereidingen voor een groot mozaïek voor op het grafmonument. Op Koos zijn verjaardag zou ik met onze jongens en familie dit mozaïek gaan leggen. Samen hadden we een ontwerp gemaakt met onze vier harten in de hoeken, en een vredesduif in het midden. Met een takje in zijn bek, als symbool van hoop. Door de situatie rondom Corona moeten we dit helaas uitstellen tot een later moment. Wat nu?

‘Wat doe je op een verjaardag van iemand die er zelf niet meer bij kan zijn?’

Wat doe je op een verjaardag van iemand die er zelf niet meer bij kan zijn? Onder je dekens kruipen en heel de dag je bed niet uitkomen? Een feest geven? Eigenlijk kan ik niets passends bedenken. Maar we zullen deze dag niet ongemerkt voorbij laten gaan. En daarom sta ik bij de bakker voor hazelnootschuimgebakjes en gevulde koeken. Koop ik Koos zijn lievelingsbeleg fricandeau voor op brood, kies ik Koos zijn favoriete wijn uit bij de slijterij. Ik loop de winkels door met lood in mijn schoenen. Maar ik wil de dag morgen beleven met de jongens, met al onze zintuigen. Koos vierde graag het leven. Hij hield van gezelligheid, van eten en drinken, van samen dingen doen. Zo zullen we hem morgen herdenken.

Stoepkrijten

De volgende dag na het ontbijt met een broodje fricandeau vertel ik de jongens dat we gaan stoepkrijten. We maken samen de tekening van het mozaïek op straat. Heel groot, met mooie kleuren. De jongens werken er hard aan mee. Het wordt een prachtig kunstwerk.

‘Deze dag is een lichtpunt geworden.’

We eten een hazelnootschuimgebakje met wat familieleden. Leggen samen een veelkleurig bloemstuk op het graf bij Koos. We hebben de gewoonte voor ons vertrek bij het graf naast elkaar te staan en papa allemaal iets te vertellen. En mijn doorzetten tijdens de moeilijke voorbereidingen blijken niet voor niets.

‘Pap,’ begint de middelste, ‘We hebben echt een hele leuke verjaardag vandaag. Het is alleen wel jammer dat jij er niet bij kunt zijn.’ Deze dag is een lichtpunt geworden, een bemoediging voor ons alle vier.

Geschreven door

Charlotte Jonker

Misschien ook wat voor jou

Ontvang bemoedigende artikelen en verhalen in je mailbox

We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.

E-mailadres

Lees onze privacyverklaring.

--:--