Blog Boukje Canaan – Een foto zegt meer dan duizend woorden
“De bijdrage die een foto kan leveren is soms werkelijk ongekend”, het is een van de redenen waarom Boukje Canaan afscheidsfotograaf is. Voor Ik mis je schrijft zij over haar indrukwekkende foto’s en de verhalen die daarbij horen. In haar eerste blog vertelt ze over Eefje, haar ouders en haar grote zus.
Overleden dochtertje
Een foto zegt meer dan duizend woorden. Ken je deze uitdrukking? Voor het gezin op deze foto is dat zeker zo. Deze foto heb ik binnen genomen aan het einde van de reportage. Dochtertje Eefje was overleden en lag thuis opgebaard. Gewikkeld in een doekje in een prachtig mandje met vlinders versierd, omringd door kaarten en kaarsen.
Liefde
Vader en moeder hebben Eefje beiden vastgehad en ook samen. Hun handen gesloten om het mandje. Ze lieten hun liefde uitstralen over hun dochter, waarvoor ze helaas geen zorg mochten gaan dragen.
Trots en verdriet
Moeder Ellen merkte op hoe vreemd het was, dat ze zowel een glimlach als een traan tegelijk liet zien tijdens het moment dat ik foto’s nam. Ik begrijp dat wel. Je bent aan de ene kant trots en blij dat je je kindje mag vasthouden en bewonderen. Aan de andere kant voel je enorm verlies en verdriet. Je ziet dit kindje nooit groter worden.
‘Sst, baby, auw’
Na een poosje werd hun oudste dochter gevraagd te komen kijken. Drie woorden heb ik gehoord uit dat twee-jarige mondje: “Sst, baby, auw”. Ze vond het reuze interessant en wilde goed kijken. Ze klom op het tafeltje en haast in het mandje om haar zusje te bewonderen. De tafel wiebelde. Ik stelde voor om het mandje op de grond te zetten.
Twee kleine handjes
Ellen heeft met grote voorzichtigheid Eefje zelfs uit het mandje gehaald en vroeg haar dochter om bij papa te gaan zitten. Ze bracht Eefje dichtbij hen. Twee kleine handjes omsloten voor twee tellen haar kleine zusje. Toen was het klaar. Ze had nu voldoende gezien.
Compleet
De gezinsfoto die ontstaan is op deze manier, is werkelijk de enige foto waar ze met z’n viertjes op staan. Het gezin voor heel even compleet. Ellen gaf me nadien terug hoe bijzonder het is dat ze achteraf vrij snel kon aangeven dat ze net zo veel liefde voelt voor Eefje als voor haar eerste dochter. Door het bekijken van de foto’s zag ze hoe liefdevol ze haar hebben vastgehouden. Hoe gelukkig ze zich heeft gevoeld naast het verdriet. De bijdrage die een foto kan leveren is soms werkelijk ongekend.
De bijdrage van een foto
De foto hangt bij hen groot aan de muur. Maar het is niet de enige foto van Eefje in huis. Het bijzondere van deze dag was dat er sneeuw was gevallen. We zijn met Eefje nog naar buiten geweest en hebben het mandje in de sneeuw gezet. Die foto’s zijn ware kunstwerkjes geworden.
Graag laat ik je een volgende keer een andere foto van Eefje zien.
Voor nu zou ik graag horen hoe je deze foto ervaart. Wat zie jij? Ik denk dat Ellen en haar gezin dit erg prettig vinden om te horen. Geef jouw reactie hieronder of via de Facebookpagina van Ik mis je.
Geschreven door
Boukje Canaan