Blog Annelies – Als de blaadjes vallen

“Ze heeft altijd al een hekel gehad aan de herfst”, zegt haar dochter. “Als de blaadjes gingen vallen, leek het wel of ook zij haar levenslust verloor.”

Pieken en dalen

Het blijkt het verhaal van haar leven. Een leven van ups en downs, van pieken en dalen, van manisch naar depressief. Zo bewoog haar leven zich op en neer, leefde ze volgens haar eigen seizoenen. “Het ging echt van himmelhoch jauchzend zu Tode betrübt”, zegt haar dochter. “En dan meestal dat laatste.”

‘Het leven had haar steeds weer teruggeroepen’

Verlangen naar de winter

Want na een periode van goede moed en het volste vertrouwen kwam altijd, altijd weer die herfst. De herfst die haar de levenslust liet verliezen en deed verlangen naar de winter. Een slaap waaruit ze nooit meer wakker hoefde te worden. Ze had de dood al vaak gezocht, maar het leven had haar steeds weer teruggeroepen. Maar niet deze keer. “Ik hield altijd angstvallig de bomen in de gaten”, vertelt de dochter. “Na de zomervakantie was het opletten geblazen, dan kon er zomaar ineens een omslag zijn. Dan kwam ik uit school en zaten de gordijnen dicht.”

Gevochten

Ze heeft gevochten voor wat ze waard was: therapie, opnames, medicatie. Ze heeft gevochten om overeind te blijven, gevochten voor haar gezin. Als de demonen in haar hoofd het toelieten, was ze de liefste moeder. Maar vaker kon ze er niét zijn. Moest ze haar meisje overgeven in andere handen. Het maakte dat ze zichzelf nog meer ging haten.

‘In haar ogen weerspiegelt de pijn’

En nu zit haar dochter tegenover mij. Een prachtige jonge vrouw die vol liefde over haar moeder praat. Die mij vertelt over haar leven, over de vrouw die zij was. Die mij uitlegt hoe zwaar haar moeder het heeft gehad. Dat het voor haar beter is zo. Ze is zó dapper, deze vrouw. Ze regelt, ze beredeneert en ze begrijpt zoveel. Maar achter haar woorden klinken de vragen. In haar ogen weerspiegelt de pijn. En op haar schouders ligt deze veel te zware last.

Laatste blaadjes

Daar staat ze, drie dagen later, een vrouw in de bloei van haar leven. De bomen zijn bijna kaal. Hun kleurenpracht heeft zich verplaatst naar de aarde rondom het graf. De laatste blaadjes vallen en dekken haar moeder zachtjes toe.