Als Vaderdag niet vanzelfsprekend een leuke dag is

Geen papa meer

“Vol trots liet onze dochter gisteren haar vaderdagkado van de kleuterschool zien aan het zoontje van mijn overleden broertje. ‘Ik heb geen papa meer’, zei hij.. Door merg en been gaat dat dan. Een kind van 4, wat mis je je broer en vader van z’n kind dan erg.” – Jacolien

Zomaar een voorbeeld van één van de vele mensen voor wie Vaderdag niet vanzelfsprekend een leuke dag is. Misschien geldt dit ook voor als jij een vader verloren bent. Je voelt geen vaste grond meer, je bent je bescherming kwijt. Volgens hulpverlener Lies Nijman heeft dit alles te maken met het verlies van ‘geborgenheid: je voelt je ontheemd, thuisloos. Al het vertrouwde is weg.

Begrijpen wat het verlies met je doet

Zo’n verlies is erg ingrijpend. Misschien dat het besef bij jou maar langzaam landt. Zoals Lies het zegt: ‘We beseffen pas goed hoe belangrijk deze geborgenheid voor ons was, als we die kwijtraken. Als we vanzelfsprekend op, bijvoorbeeld onze ouder, konden terugvallen.’ Dit besef kan helpen om meer te begrijpen wat het verlies van een dierbare met jou als mens doet.

Frida heeft dit ook ervaren, zij schrijft: “We hebben nooit de dag van vaderdag of moederdag gevierd, omdat we zeiden dat het altijd vader of moederdag is. Op de lagere school was het erg leuk met hun zelfgemaakte cadeaus en gaven wij er aandacht aan. Maar daarna was het goed zo. Maar nu, met al die reclames worden ze er wel extra mee geconfronteerd dat hun vader er niet meer is. Wij zijn die dag samen op de camping met familie en we zien wel wat die dag ons brengt. Hij wordt elke dag gemist!”

Emoties toelaten

“Ik word altijd nogal boos… Vooral omdat die reclames al een paar weken, voordat het zover is, al op tv zijn..” – Maaike

Maak, als je dit wilt, bewust tijd en ruimte vrij voor jezelf om toe te geven aan het verdriet en de pijn. Sta jezelf toe om dit te mogen voelen. Zo kun je jezelf de erkenning geven dat alle gevoelens die door je heengaan rondom Vaderdag, er mogen zijn. En deze gevoelens normaal zijn. Een plekje verdienen.

Maak bewust tijd en ruimte vrij voor jezelf

‘Dat is makkelijk gezegd’, denk je misschien. ‘Ik wil al die pijnlijke gevoelens juist liever vermijden!’

Voor iedereen werkt rouwen op een andere manier, maar het toelaten van verdriet op een manier die bij jou past, is belangrijk. Er is moed voor nodig: maar laat jezelf, je lichaam, af en toe maar voelen wat het verdriet en de rouw met je doet. Wees mild voor jezelf. Wat je voelt, is niet raar.

‘Extra aan hem denken doe je toch op zulke dagen, ik voel een soort jaloezie naar mensen die wel naar hun vader kunnen.. Ik ga dan muziek luisteren en ke hard mee zingen.. Een uitlaatklep.’ – Annemiek

Herinneringen ophalen

Je kunt ervoor kiezen juist op deze dag je verdriet, gemis én mooie herinneringen een plek te geven. Ga er bijvoorbeeld op uit, en geef alle ruimte om waardevolle herinneringen op te halen. Dit kan de dag lucht en licht geven.

Blogger Esther heeft bijvoorbeeld samen met haar kinderen een memoryjar gemaakt, waarin ze uitspraken, bijzondere herinneringen, foto’s, toegangskaartjes, maar ook verdrietige gebeurtenissen bewaren.

Niet makkelijk, zo schrijft een moeder in een reactie op onze oproep via Facebook: “Lastige dag voor de kinderen en mij, hun vader wordt gemist en deze dag benadrukt het wat meer, toch proberen om er samen iets van te maken en de herinnering niet ongemerkt voorbij laten gaan..”

Nieuwe invulling

Zoek een nieuwe manier om invulling te geven aan Vaderdag. Wie weet kun je samen met iemand anders een speciaal Vaderdag-moment maken bij het graf of de herdenkplaats. Een speciaal moment creëren, waarin je stilstaat bij een bijzondere herinnering, of een unieke eigenschap van degene die je mist, is als een eerbetoon.

Op de vraag via Facebook wat jij doet tijdens Vaderdag, schrijft Katja: “Een kaarsje branden en herinneringen ophalen.” En Anita: “Bloemen brengen naar het graf.” 

Ook blogger Esther, die haar man, de vader van haar kinderen mist, bedacht een mooi idee. Samen met haar kinderen gaan ze op Vaderdag naar het graf om iets bijzonders te doen: ze nemen een ontbijtje mee, de kinderen hebben kadootjes. Zo maken er samen een bijzonder moment van. Voor Esther en de kinderen voelt het ‘alsof ze toch nog even compleet zijn’, al is het op een ‘nieuwe’ manier.

Wat zou jij willen? Deel je reactie met ons hieronder.