Michel droeg twee keer een kindje naar het graf

In voor – en tegenspoed

“Ik viel natuurlijk op haar innerlijk, maar toen het op onze trouwdag ging over voor- en tegenspoed dacht ik niet aan haar maag, darmen en baarmoeder.” schrijft Michel op Lazarus Magazine.

“Heb jij weleens van iemand gehouden? Zoveel dat je hebt gezegd: ‘Ik blijf bij je in goede en in kwade tijden?’ Iemand met wie je hebt gelachen en gehuild, hebt gewonnen en verloren? Met wie je alles, maar dan ook alles bespreekt wat in je omgaat? De goede en de slechte gedachten? Stel je zo iemand voor, of anders je moeder, die kotsend en poepend op de overloop zit.

“Twaalf weken klinkt kort, maar je kon de nagels op de vingers al zien.”

Zo zag ik J., mijn vrouw. Niet één keer, niet één week, maar maandenlang. O ja, ik zou bijna vergeten waarom ze zich zo voelde: ze was zwanger. Hoera.”

Minibaby begraven

“Na twaalf weken was al het vruchtwater opgedroogd. Een minibaby werd geboren. Twaalf weken klinkt kort, maar je kon de nagels op de vingers al zien. We eindigen 2014 met een begrafenis in de buurt van ons huis, een plekje in de natuur. Een jaar later, de ochtend van Tweede Kerstdag. Een positief streepje op de zwangerschapstest.”

Michel weet dat de zwangerschap weer zwaar worden door de extreme misselijkheid van J, maar ze gaan ervoor. Totdat het doemscenario hen overvalt. Lees het aangrijpende verhaal van Michel verder op Lazarus Magazine.