Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Drie zussen verliezen alledrie een dochter en planten een boom ter nagedachtenis

1 maart 2021 · Leestijd 5 min

Nadat zussen Monica, Atty en Riet alledrie een dochter hebben verloren, zoeken ze naar een ritueel om hun gezamenlijke verdriet te delen. Ze planten en lindeboom, schrijven ieder een brief aan hun meisje en begraven de brieven onder de boom.

Vanaf dat moment hebben de zussen hun eigen gedenkplekje, gebaseerd op drie brieven van drie verdrietige moeders aan hun overleden kinderen.

Riet: ‘Brieven aan onze dochters. Niet één brief wordt er geschreven maar drie. Drie brieven aan drie overleden dochters door drie zussen. Mijn brief schrijf ik in opdracht van mijn rouwcoach, die ik hard nodig heb na het overlijden van mijn oudste kind, een dochter van 31 jaar, die haar leven teruggeeft aan de Schepper in haar laatste zware depressie.’

Monica verliest haar dochtertje Tamara

Tamara-1-e1563883336209

‘Ons jongste zusje Monica verliest vruchtwater tijdens haar zwangerschap van Tamara. Ze wordt opgenomen in de verwachting dat het een vroeggeboorte zal worden. Maar het kindje groeit goed zolang Monica op bed blijft, half zittend. Totdat ze met 36 weken zwangerschap ziek wordt. Hoge koorts én weeën. Ze blijkt de MRSA-bacterie te hebben opgelopen. Ze bevalt van Tamara, die ook besmet is. Tamara sterft op 30 augustus 1987, 2 dagen na haar geboorte.’

‘We rouwen als drie zusjes en delen elkaars verdriet’

Atty verliest haar 18-jarige dochter Patricia

‘Patricia, een van de vier dochters van mijn tweede zus Atty, heeft vaak oorontsteking. Ze is 18 jaar en klaagt weer over pijn in haar oor en in haar hoofd. Ze voelt zich echt ziek. De weekendarts wordt gebeld. Hij adviseert Paracetamol te geven. Ze wordt steeds zieker. Op maandagmorgen wordt ze al vroeg met een ambulance uit haar kamer gehaald. Ze blijkt hersenvliesontsteking te hebben. Ze wordt in coma gebracht om haar de pijn te besparen en om haar te kunnen behandelen. Uit die coma ontwaakt ze nooit meer. Het is 18 september 2000.’

Riet verliest haar dochter Marinke

Marinke-1

‘Ik ben de derde zus en heb drie kinderen. Mijn dochter Marinke is vrij zelfstandig, op haar 21e koopt zij haar eerste huis. Ze is kleurig en expressief. Maar er zijn ook diepe dalen. Ze krijgt een depressie en wordt opgenomen. Ze krijgt hulp, maar vijf jaar later ging het weer mis. Opnieuw een zware depressie. Opnieuw opgenomen. Maar dit keer is het echt zwaar en donker. Zo donker dat ze besluit om naar het Licht te gaan. Marinke is net 31 jaar geworden. Ze geeft haar leven terug op 26-06-2015.’

Drie rouwende zussen

‘Na de begrafenis van Marinke komt bij Monica eindelijk het verdriet om Tamara naar boven. Zij heeft nooit een begrafenisritueel gehad om afscheid te kunnen nemen. We rouwen als drie zusjes en delen elkaars verdriet. Ik zoek naar een ritueel voor Monica en lees dat er weer bomen geplant kunnen worden in het herinneringsbos in Zwolle. We kopen een Linde, een meisjesboom.

Ik heb zelf nog rouwtherapie en schrijf daarvoor een brief aan Marinke. Dat doet mij veel. Ik vraag aan Atty en Monica om ook een brief te schrijven aan hun dochters. Wat zij schrijven weet ik niet. Mijn brief gaat over gemis, liefde, berusting en hoop. Die brieven leggen wij in het plantgat, aan de wortels van de boom. Uit ons verdriet mag iets omhoog rijzen, iets moois. Zodat er uit ons verdriet toch nog iets moois groeit en ons verlies mee omhoog groeit richting de hemel.’

(Tekst gaat verder onder de video)

Ons eigen gedenkplekje

‘De gemeente zet paaltjes om het jonge boompje te ondersteunen. Het zijn er precies drie. Dit is voortaan ons kleine stukje grond, ons eigen gedenkplekje. Gebaseerd op drie brieven van drie verdrietige moeders aan hun overleden kinderen.

‘Nu leven ze voor altijd in onze harten’

Wij bezoeken de boom op de geboortedagen van de meisjes en laten een klein aandenken achter in de takken. De boom groeit! Om ons te laten zien dat het niet bij verlies blijft, maar dat er toekomst is. Nieuw leven dat ook meedoet met de seizoenen, zoals onze rouw dat ook doet.

Op het bord bij de ingang staan alleen hun namen geschreven Tamara, Patricia en Marinke. Meer niet, want wij weten wie ze waren en hoezeer we ze lief hadden toen ze nog bij ons waren. Nu leven ze voor altijd in onze harten. Tamara, Patricia en Marinke, de drie nichtjes.’

Nederland Plant Bomen

Monica, Atty en Riet vertellen in een uitzending van ‘Nederland plant bomen’ hoe ze rouwen om hun overleden dochters.
Wil jij ook een herinneringsboom planten? Dan kan via  Nederlandplantbomen.nl.

Heb je vragen over zelfdoding of wil je praten over zelfmoordgedachten? Dat kan anoniem via de chat op www.113.nl of bel 113 (gebruikelijke telefoonkosten) of 0800-0113 (gratis).

Misschien ook wat voor jou

Ontvang bemoedigende artikelen en verhalen in je mailbox

We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.

E-mailadres

Lees onze privacyverklaring.

--:--