Wilma's zoon had een progressieve ze­nuw­aan­doe­ning: ‘Ik was opgelucht dat hij uit zijn lijden verlost was’

“Onder het lied ‘I Can Only Imagine’ van MercyMe blies Jeroen zijn laatste adem uit. Toen kon ik hem loslaten, want hij was er niet meer,” vertelt Wilma bij het graf van Jeroen in het EO-programma Ik mis je.

Ataxie van Friedreich

“Toen Jeroen twaalf was, kregen we te horen dat hij ataxie van Friedreich had: een progressieve zenuwaandoening, waardoor hij al zijn functies zou verliezen. Uiteindelijk kon hij niet meer lopen of zelf eten.

De laatste jaren van zijn leven kon hij niet goed meer praten. Hij sprak halve zinnen vanwege ademnood. Hij sprak weinig, maar zijn ogen spraken boekdelen. Ik heb hem weleens gevraagd: ‘Jeroen, wat doet het met je dat je steeds minder kunt?’ Hij dacht er even over na en zei toen: ‘Mam, jij zit er meer mee dan ik.’”

Hij heeft nooit geklaagd. Wel had hij periodes waarin hij meer down was, maar daar sprak hij niet over.

Hij liet zich dopen, en daarna straalde hij. Dat was een fijne periode. Maar toen hij achttien was, wilde hij er niets meer van het geloof weten. Ik bad tot God en vroeg wat ik moest doen. Toen kreeg ik de gedachte: “Zegen hem maar in mijn Naam.” Dat deed ik. Stil, in gebed.

Op een dag kreeg ik een appje van Jeroen: “Mam, welke bijbel-app heb jij?” Ik heb dat bericht nog steeds op mijn telefoon staan. Ik dacht dat ik van mijn stoel viel.

Hij laat je nooit los

Hij had tegen God gezegd: “Ik wilde U niet meer. Wilt U mij nog wel?”
Ik antwoordde: “Jij kunt God loslaten, maar Hij laat jou nooit los.”

Toen steeds meer functies uitvielen en Jeroens situatie verslechterde, zei de arts uiteindelijk dat verdere behandeling medisch zinloos was. “Hij kreeg morfine en slaapmedicatie toegediend. We namen afscheid. ’s Middags keek hij me voor het laatst aan, maar hij kon al niet meer communiceren. Ik sprak nog tegen hem en zong voor hem. In gedachten hoorde ik hem zeggen: ‘Och mam, houd op.’”
Wilma lacht hardop: “Want ik kan niet zo goed zingen.”

Opluchting

“Ik zette de muziek op en hield zijn hand vast. En toen ging hij. Natuurlijk was ik intens verdrietig, maar ik was ook zó opgelucht dat hij uit zijn lijden verlost was,” zegt Wilma, terwijl ze een hand op haar hart legt. “I Can Only Imagine. Ik kan het me alleen maar voorstellen…”

EO-programma Ik mis je

Bekijk Wilma’s verhaal in de uitzending van Ik mis je hieronder.

• Patricia verliest haar zoon Swen (14): 'Hij zei: "Mama, je moet me helpen, ik wil niet dood”'

  Patricia verliest haar zoon Swen (14): 'Hij zei: "Mama, je moet me helpen, ik wil niet dood”'