Gedicht | Verdriet is zoveel meer
4 december 2018 · 00:00
Update: 5 februari 2025 · 10:28
Foekje van der Heide schrijft korte verhalen en gedichten, in herinnering aan haar zoontje Sybe. Hij overleed vorig jaar zomer, tien maanden en tien dagen oud, aan de gevolgen van een zeldzame vorm van kanker.
Foekje van der Heide leidt een druk leven als ambitieuze vrouw en moeder van twee jonge kinderen. Tot het moment dat bij haar zoon Sybe een uitgezaaide tumor wordt geconstateerd. Er volgt een intense reis van hoop, grootse liefde en rauwe rouw om het verlies van haar zoon.
Vrolijk en aanwezig
Het boek dat ze schrijft begint in de tijd dat hij is opgenomen in het ziekenhuis. Ze schrijft over haar gevoelens en ervaringen in verhalen en gedichten: ,,Toen ik 7 was overleed mijn broertje, hij leefde maar een week. Daar werd toen minder openlijk over gesproken, dat deed je toen niet. Maar meteen vanaf het moment dat Sybe ziek werd, hebben we alles gedeeld, open en eerlijk, in alle kwetsbaarheid. Sybe was altijd een vrolijk, blij kind, heel erg aanwezig. Hij was het zonnetje, het zonnekind. Op zijn geboortekaartje schreef ik, blijkbaar intuïtief ‘Als een spiegel in de zon verlicht jij ons hart en zien en voelen wij liefde en nieuw leven’. Dat heeft Sybe ons geleerd; durf te leven in het hier en nu, met de zon in je hart.’’
Hieronder lees je haar gedicht Verlies.
Verlies
Het is zoveel meer
dan verdriet
om het gemis.
De dagelijkse confrontatie
met dat
niet (meer) is.
Een lege plek,
in herinneringen
of door gekkigheden
met zij
die niet weten.
Het is
een gegeven
dat dit
nu
voor altijd
het leven is.
Als je tenminste
niet verder kijkt
en gelooft
dat dood
dood is.
Als dat
het is
kan het zomaar zijn
dat je doorleeft
met de dood,
op een automatische piloot.
Je doet je ding
en gelooft
zelfs misschien
dat het leven
voor jou
oneerlijk en zwaar is.
Als je wilt leven
-meer dan hierboven
beschreven-
dat wacht je
nog een opgave.
Die
van het leven
door de dood
zien.
Verdriet doorleven
en je-Zelf ont-moeten,
ontdoen
van alle egostukken.
Mededogen en zachtheid
ontwikkelen
voor jezelf en anderen.
Voelen en zijn
met dat wat je eens was
en nu bent.
Tijd en ruimte nemen
om het hervonden zelf
stevig te gronden.
Zien en voelen
dat jij
-in nauwe verbinding
met het leven
voorbij hier-
lichtbrenger of heler bent
voor die stukken
die jij hebt losgelaten.
Foekje van der Heide heeft haar gedichten en teksten gebundeld in het boek Lief Zonnekind; een boek over haar zoontje Sybe. Het is hier te bestellen.
Dit gedicht is met toestemming van de auteur geplaatst. Kopiëren, verspreiden en elk ander gebruik van deze inhoud is niet toegestaan zonder toestemming van de auteur.
Meest gelezen
- Wilmas zoon had een progressieve zenuwaandoening: ‘Ik was opgelucht dat hij uit zijn lijden verlost was’
Wilmas zoon had een progressieve zenuwaandoening: ‘Ik was opgelucht dat hij uit zijn lijden verlost was’
- Gerda verloor haar zoon: ‘Ik was altijd bang dat dit zou gebeuren…’
Gerda verloor haar zoon: ‘Ik was altijd bang dat dit zou gebeuren…’
- Johan en Mieke verliezen beide zoons: ‘Hij kwam binnenrennen en zei: “Het is allemaal mijn schuld!”’
'Op zijn sterfdag weten we nog steeds niet goed wat we moeten doen'
Johan en Mieke verliezen beide zoons: ‘Hij kwam binnenrennen en zei: “Het is allemaal mijn schuld!”’
Lees ook
- Hadewych Minis in ‘De Kist’: ‘Ik hoop dat mensen mij herinneren als iemand die lichtjes geeft’
Hadewych Minis in ‘De Kist’: ‘Ik hoop dat mensen mij herinneren als iemand die lichtjes geeft’
- Blog Rebekka: ‘Het zit diep in mijn systeem dat er iemand ontbreekt’
'Het zal nooit wennen dat er altijd een persoon ontbreekt'
Blog Rebekka: ‘Het zit diep in mijn systeem dat er iemand ontbreekt’
- Johan en Mieke verliezen beide zoons: ‘Hij kwam binnenrennen en zei: “Het is allemaal mijn schuld!”’
'Op zijn sterfdag weten we nog steeds niet goed wat we moeten doen'
Johan en Mieke verliezen beide zoons: ‘Hij kwam binnenrennen en zei: “Het is allemaal mijn schuld!”’