Weduwe (75) en weduwnaar (75) verliefd op elkaar
14 mei 2019 · 12:01
Update: 5 februari 2025 · 11:32
Je partner verliezen. En later toch weer een nieuwe man of vrouw vinden. Wie dit overkomt, kan zich in het begin soms schuldig voelen: mag ik weer blij zijn? Maar Henk en Gré, beide 75 jaar, zijn vooral erg dankbaar. En verliefd!
Verliefd
‘Het voelde met Gré al snel heel vertrouwd’, vertelt Henk Kroezen. ‘Het was net of we elkaar al heel lang kenden. Het voelde gewoon goed’, zegt zijn vrouw in de serie Huwelijksjaren van het Nederlands Dagblad. Daarin leggen de weduwe en weduwnaar uit hoe ze verliefd op elkaar werden en trouwden.
‘Samen optrekken voelde heel goed’
‘We zitten allebei in de Gereformeerde Kerk vrijgemaakt, en wonen vlak bij elkaar. Na het overlijden van mijn vrouw kwam ik Gré weleens tegen. Ik zei een keer na de kerkdienst: Kom eens koffiedrinken.’
Open einde
Na die ene keer, kwam het vervolg, legt Henk uit. Een vriendin van Gré organiseerde een spelletjesavond voor weduwen en weduwnaars. Ik zei: Dan doe ik mee. Gré ging ook en ik vroeg haar mee te fietsen.’ Dat was zo gezellig, dat ze vaker dingen samen gingen doen. Bijvoorbeeld naar de musical Soldaat van Oranje.
‘Samen optrekken voelde heel goed. Met z’n tweeën is gezelliger dan alleen. Het was een samenzijn met een open einde. Gré stelde voor voorzichtig te beginnen en een keer in de maand bij elkaar te eten. Dat werd de eerste week al twee keer. Al snel deden we het om en om.’
Nieuw begin
Na een paar maanden kregen ze verkering en al snel daarna kwam het plan om te gaan trouwen. Henk: ‘Zij wilde het in de lente doen. Lente is nieuw leven, een nieuw begin. Ik ging gelijk kijken wat de eerste vrijdag in de lente was.’ Gré: ‘Zo is het beklonken.’
‘Ik ben gewoon gek met het menske. Ze is mijn prinses.’
In maart dit jaar was de bruiloft. En daarmee kregen ze er een enorme familie bij: samen hebben ze 11 kinderen, 26 kleinkinderen en 2 achterkleinkinderen. Volgens Gré was geen van hen erop tegen dat ze gingen trouwen. ‘Iedereen heeft het in goede harmonie opgepakt.’ Henk: ‘We hebben op het moment 63 verjaardagen. We kunnen niet iedereen bezoeken.’ Gré: ‘Dat gaan we niet volhouden.’
‘Ik snap er niets van’
Ze laat de trouwkaart zien waarop staat “Niet gezocht en toch gekregen”. ‘Ons huwelijk is een cadeau. We hebben hier geen enkele vinger in de pap gehad. Totaal niet. Het kwam over ons’, zegt Gré. Henk is het met zijn vrouw eens. ‘Ik snap er niets van, maar ik werd gewoon voor de tweede keer verliefd. Ik ben gewoon gek met het menske. Ze is mijn prinses.’ Gré vindt Henk vooral heel attent en voorkomend.
Inmiddels wonen ze samen in Enschede, in Henk’s huis, met daarin Gré’s meubels. Op het dressoir staan foto’s van hun vorige partners. Die overleden na 44 en 52 jaar huwelijk. Henk: ‘Ze horen er ook bij. Maar Gré is Annie niet. En ik wil ook niet dat ze dat wordt. En ik zeg ook tegen Gré: Ik ben Dick niet en zal dat ook niet worden.’
Beiden zijn vooral erg dankbaar. Henk: ‘We zeggen wel: Hoe is het mogelijk?’ Zijn vrouw knikt. ‘Ja, dit hadden we niet bedacht.’
Foto: Unsplash, het stel op de foto is niet Henk en Gré Kroezen.
Meest gelezen
- Wilma's zoon had een progressieve zenuwaandoening: ‘Ik was opgelucht dat hij uit zijn lijden verlost was’
Wilma's zoon had een progressieve zenuwaandoening: ‘Ik was opgelucht dat hij uit zijn lijden verlost was’
- Gerda verloor haar zoon: ‘Ik was altijd bang dat dit zou gebeuren…’
Gerda verloor haar zoon: ‘Ik was altijd bang dat dit zou gebeuren…’
- Johan en Mieke verliezen beide zoons: ‘Hij kwam binnenrennen en zei: “Het is allemaal mijn schuld!”’
'Op zijn sterfdag weten we nog steeds niet goed wat we moeten doen'
Johan en Mieke verliezen beide zoons: ‘Hij kwam binnenrennen en zei: “Het is allemaal mijn schuld!”’
Lees ook
- Yolanda en Martin verloren hun dochter Whitney (26) aan borstkanker
‘Whit, ik doe net of je op reis bent’
Yolanda en Martin verloren hun dochter Whitney (26) aan borstkanker
- Hadewych Minis in ‘De Kist’: ‘Ik hoop dat mensen mij herinneren als iemand die lichtjes geeft’
Hadewych Minis in ‘De Kist’: ‘Ik hoop dat mensen mij herinneren als iemand die lichtjes geeft’
- Blog Rebekka: ‘Het zit diep in mijn systeem dat er iemand ontbreekt’
'Het zal nooit wennen dat er altijd een persoon ontbreekt'
Blog Rebekka: ‘Het zit diep in mijn systeem dat er iemand ontbreekt’