‘Ik mis haar misschien wel meer dan ik van tevoren had gedacht’
De moeder van journaliste Roos Schlikker was het ene moment heel euforisch om het volgende moment depressief te zijn. Pas op haar zestigste wordt ze gediagnostiseerd met een bipolaire stoornis. In het programma De Nachtzoen vertelt Roos hoe ze haar moeder met alle toppen en dalen intens mist, maar ook eindelijk een beetje begrijpt.
‘Ze was echt geen standaard moeder’ vertelt Roos Schlikker in gesprek met Marleen Stelling. ‘Er zijn veel momenten geweest dat ik thuis uit school kwam en ze zich opgesloten had in de slaapkamer.’ Roos ontpopte zich daardoor tot een zelfstandig kind dat altijd vrolijk en stabiel was. Haar moeder voelde zich vaak wankel in haar leven.
Onwerkelijk
Als Roos’ moeder door een ongeval van de trap in coma belandt en na twee weken overlijdt, breekt er voor Roos een onwerkelijke periode aan. Een periode van rouw en gemis, waarin ze zich “opeens” net zoals haar moeder wankel voelt. Roos: ‘Het klinkt een beetje cru, maar ik heb mijn moeder nog nooit zo goed begrepen dan sinds ze dood is’.
Het gesprek vindt een jaar na het overlijden van haar moeder plaats en in dat jaar is er volgens Roos ‘een hele bak met extra liefde voor haar moeder vrijgekomen’. Het is een mild en een zacht gevoel en dat vindt ze eigenlijk wel fijn. ‘Het gemis neemt niet af, maar de pijn wel.’
Over de zoektocht naar haar moeder in de periode na haar overlijden heeft Roos het boek ‘Moeder van glas’ geschreven. Afgelopen maand hebben de previews van de bijbehorende theatervoorstelling plaatsgevonden.
