Na de dood van haar man fietst Maus alleen naar Rome: ‘Een overwinning op mezelf’

De avond dat Maus Sturmer (79) haar geliefde Berry ontmoet, haalt Maus nog zo voor de geest. Maus: ‘Ik ontmoette Berry in een cafeetje. Hij stond met een glas bier bij de jukebox. Het liedje ‘I can’t stop loving you’ van Ray Charles draaide. Hij vroeg me mee uit, maar ik weigerde.’

Berry is een charismatische man, om aandacht van vrouwen zit hij niet verlegen. Maus vertelt het met enige trots in haar stem. ‘Ik vond hem destijds maar een lelijk kreng. Maar hij gaf niet op. Mijn moeder zei nog: “Degene die je bespot, daar ga je mee trouwen.” Ze heeft gelijk gekregen.’

Verliefd

Maus en Berry krijgen een relatie, verloven zich en trouwen in 1963. ‘We zijn altijd verliefd gebleven. We waren er in de eerste plaats voor elkaar, samen waren we er voor de kinderen.’

Omdat Berry een zwakke gezondheid heeft, blijft hij thuis voor de kinderen terwijl Maus buitenshuis werkt. ‘Dat was in de jaren zestig opzienbarend, dat dééd je niet. Maar daar trokken wij ons niks van aan. We hadden het financieel niet breed, maar waren gelukkig’, vertelt ze kordaat.

‘Elke dag pakte hij me vast en zei: “Maus, ik houd van je”’

Maus zucht. ‘Ja, Berry was een bijzonder apart mens. Hoe kan ik uitleggen hoe bijzonder hij was? Elke dag van ons huwelijk zei hij dat hij van me hield. Dan pakte hij me beet en zei hij: ‘Maus, ik houd van je.’ Ik kan me niet herinneren dat hij dat één dag vergat. Het was een gevoelsmens.’

Jaren tobt Berry met zijn gezondheid. Van de 33 jaar huwelijk is hij 23 jaar ziek geweest. Wanneer hij kanker krijgt, takelt hij snel af en is hij ineens open over zijn traumatische verleden. Voor Maus komt dat als een verrassing. Maus: ‘Als kind heeft Berry met zijn moeder in een jappenkamp gezeten. Daar maakte hij afschuwelijke dingen mee. Hij sprak er nooit over, hij kon het niet.’ Maar vlak voor zijn sterven lijkt hij dit verleden te kunnen verwerken door er met Maus over te praten.

Rouwkaart

Samen bereiden ze zich voor op het overlijden van Berry. Maus: ‘We regelden alles samen, bespraken alles. Dat was goed. Hij vroeg me de rouwkaart te ontwerpen, dat deed ik. Alles was af, alleen de datum moest er nog op.’

Berry overlijdt op 4 januari 1997, op zestigjarige leeftijd. Maus: ‘Hij is vredig gestorven. Iedereen was erbij. Vlak voor hij stierf vroeg hij nog om een sigaartje. Die heb ik hem gegeven, hoewel niet iedereen het er mee eens was. Toen is hij ingeslapen.’

‘Vlak voor zijn overlijden heb ik hem een sigaartje gegeven’

Maus oogt energiek en praat opgewekt, maar ze heeft ook heel andere tijden gekend. Na het overlijden van Berry gaat Maus door een zware depressieve periode.

Diepe ellende

Maus: ‘Het voelde alsof alles van me afgenomen was. Mijn hele wereld was zwart, het voelde als de hel. Ik heb jaren in de ellende gezeten. Ik zag niemand meer. Ik heb een paar zelfmoordpogingen gedaan, zo diep zat ik. Uiteindelijk ben ik in therapie gegaan, omdat ik inzag dat ik hulp nodig had.’

Denk je aan zelfmoord of maak je je zorgen om iemand? Praten over zelfmoord helpt en kan anoniem via www.113.nl of telefonisch op 113 of 0800-0113.

Hulp aanvaarden

Voor Maus is het een grote stap om hulp te aanvaarden. Drie maanden zit ze in een zorginstelling. Maus blikt terug: ‘In therapie werd ik geconfronteerd met mijn verleden. Ik had een hel van een jeugd. Mijn vader hoerde en snoerde, mijn moeder haatte mij. Ik had geen zelfwaardering. Het was Berry die mij gelukkig maakte. Met onze verledens waren we twee drenkelingen die elkaar hebben gevonden en gered, zo zie ik dat.’

De confrontatie met haar verleden brengt Maus ook iets anders. ‘Ik had nooit geleerd om gelukkig te zijn met mezelf. Ik zocht mijn geluk altijd in anderen,’ vertelt ze. En dan vervolgt ze ferm: ‘Ik ben nu nergens meer bang voor. Zelfs niet voor de dood. En dus durf ik nieuwe uitdagingen aan.’

‘Ik had nooit geleerd om gelukkig te zijn met mezelf’

Santiago

En zo geschiedt. ‘Berry en ik hadden altijd de droom om naar Santiago te fietsen. Maar door zijn zwakke gezondheid is dat ons helaas nooit gelukt. Maar nu dacht ik, en ik was 69 jaar, wat heb ik te verliezen?’ Dus daar ging ik. Het was een fantastische reis, ik heb er meer dan vijf weken over gedaan.’

Na Santiago blijft het kriebelen bij Maus. Ze spaart voor een reis naar Rome, waar ze – helemaal in haar eentje – fietsend naartoe gaat. De fietstocht duurt maarliefst zes weken, en onderweg worstelt Maus met harde regen, wind en storm. Maar het brengt haar ook iets bijzonders: ‘Ik leerde mijn eigen kracht kennen, voor mij het belangrijkste om zelf gelukkig te kunnen zijn.’

Overwinning

Het is overwinning op haarzelf: ‘Jaren heb ik mijn pijn genegeerd. Het leven zonder Berry had geen doel meer. Maar toen ik mijn verdriet onder ogen kwam, kon ik pas weer verder met mijn leven.’ Nu wil Maus alles uit het leven halen wat erin zit. En dat zit niet alleen in grote dingen.

‘Pas toen ik mijn verdriet onder ogen kwam, kon ik verder met mijn leven’

Kleine wonderen

Maus, nu 79 jaar: ‘Ik zie elke dag kleine wondertjes om me heen. Als ik in het bos ben en ik heb een leuk gesprekje met iemand, dan ervaar ik dat als een cadeautje. Ik ben blij en vooral heel dankbaar dat ik zo gegroeid ben tot iemand die er alleen op uit durft. Die niet bij de pakken neer zit. Als Berry me nu zou zien, weet ik zeker dat hij trots op me is.’