Blog Bertine – Grafstress

Laatste plekje

Tja wat een woord, grafstress. Maar dat gevoel heb ik er inmiddels wel van gekregen. Als je kind overlijdt moet er zoveel geregeld worden. Dingen waar je niet zo bij stil staat, klein en groot. Een kist uitzoeken iets wat je niet wilt, maar wat moet. Zijn laatste plekje uitzoeken. Heftige taken die er bij horen. Gelukkig hadden we een super lieve uitvaartondernemer uitgezocht. Die ons daarbij fantastisch heeft geholpen.

Opzoek naar een grafmonument

Een aantal weken na de begrafenis zijn we opzoek gegaan naar een grafmonument voor onze lieve Daan. Alleen de stap al om iets uit te gaan zoeken is zo moeilijk. Het voelt zo onnatuurlijk. Ook weer een plek waar je nooit wil komen voor je kind. Ik probeer er niet te veel bij na te denken, gewoon doen. Gelukkig waren we in één keer bij de juiste steenhouwer waar we een goed gevoel bij hadden. En een prachtig idee kwam naar voren. Een mooie glasplaat in een blauwe heldere hemelse kleur met de foto van Daan erop zoals die op zijn rouwkaart.

Gemeente

Als het ontwerp klaar is gaat het voorstel naar de gemeente. De gemeente keurt het voorstel af, de foto is te groot. (Alle monumenten moeten eerst goed gekeurd worden om geplaatst te worden.) Dat komt binnen, nachten heb ik er niet van kunnen slapen. Wat nu? Opnieuw vol goede moed gaan we verder en kiezen een ontwerp met een kleinere foto. Inmiddels zijn we een aantal maanden verder.

Vechten

Jaren heb ik moeten vechten voor mijn lieve Daan. Bijna bij alles moest ik weer uitleg geven. De keuze voor een school ging niet vanzelf. Een aangepaste fiets was een probleem, want was hij niet te lui om te fietsen? Zelfs toen hij ziek was moest ik steeds aangeven dat hij echt veel pijn had. Dat hij echt heel ziek was. Ik had weer gelijk: hij had kanker. Heel graag en met alle liefde vocht ik voor Daan.

Het grafmonument is nog het laatste wat ik voor mijn kind kan doen. Hem een mooi plekje geven dat is wat ik wil! Deze week komt, hopelijk, de definitieve uitslag. Ik ben bang voor die uitslag, bang dat het niet mag. En zo ontstaat dus enorme grafstress. Continue is het in mijn hoofd, het maakt me boos en verdrietig. Daan, mijn lieve dappere mannetje, heeft echt een mooi monument verdient. Het moet, het kan niet anders!

Twee dagen na het schrijven van deze blog krijg ik te horen dat het monument eindelijk akkoord is. Wat ben ik blij, wat een opluchting.

Aanstaande zondag zie je blogger Bertine van de Poll in een aflevering van Ik mis je tv.